เมื่อได้ไปถึงอุตรดิตถ์น้อยคนนักที่จะพลาดโอกาสไปเยี่ยมเยือนอำเภอลับแลหรือเมืองลับแล ด้วยเพราะที่นี่คือแลนด์มาร์กที่มากมายไปด้วยสิ่งที่น่าสนใจไม่ว่าเป็นสถานที่ วัฒนธรรมที่หลากลาย อาหารการกิน และผลไม้อันเลื่องชื่ออย่างทุเรียนหรือลางสาด เป็นต้น
สถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งของหัวหินที่สามารถเติมพลังความคิดสร้างสรรค์ให้กับเราผู้มาเยือนได้ เพราะที่นี่คือตลาดที่ซึ่งมีไว้สำหรับซื้อขายแลกเปลี่ยนงานศิลป์และโอบล้อมไปด้วยไลฟ์สไตล์ที่ตอบรับกับนักท่องเที่ยวทุกวัย ตลาดจั๊กจั่นยังมีชื่อที่เรียกกันจนติดปากไม่แพ้กันว่า “The Cicada Market” หรือบางคนก็อาจจะยังคงใช้ชื่อเดิมว่า “สวนศรี” ซึ่งเป็นภาพลักษณ์เดิมที่มีไว้ให้คนหัวหินได้ใช้ประโยชน์จากสถานที่นี้่เพื่อออกกำลังกายและพักผ่อน
ไม่ทราบมาก่อนจริง ๆว่าบึงหนองบอนแห่งนี้จะเป็นแหล่งพักพักผ่อนที่ถือได้ว่าดีมากอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ในกรุงเทพฯครับ นี่ถ้าครอบครัวไม่ชวนไปปิกนิกที่นี่ก็คงจะไม่ทราบไปอีกนานเลย ด้วยพื้นที่กว่า 600 ไร่ที่ถูกนำมาใช้เป็นอ่างขนาดใหญ่สำหรับกักเก็บน้ำในโครงการแก้มลิงตามแนวพระราชดำริ พื้นที่แห่งนี้จึงล้อมรอบไปด้วยน้ำกอปรกับมีบริเวณพื้นที่ตรงกลางเป็นเนินดินคล้ายเกาะทำให้วิวดูสวยงามยิ่งขึ้นครับ
นอกจากบึงหนองบอนจะเป็นพื้นที่กักเก็บน้ำแล้วยังเป็นศูนย์กีฬาทางน้ำอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็น เรือใบ วินด์เซิร์ฟ หรือเรือพาย เรือคายัคเป็นต้น อย่างไรก็ตามหากเพื่อน ๆท่านใดสนใจก็ลองติดต่อขอสมัครสมาชิกกันก่อนครับ สำหรับผู้ที่สนใจไปพักผ่อนก็สามารถเดินทางไปได้ครับที่ บึงหนองบอน ซอยเฉลิมพระเกียรติ 43 ติดกับสวนหลวง ร.9 ถนนศรีนครินทร์ แขวงหนองบอน เขตประเวศ กรุงเทพฯ 10250
Continue reading
ต้นปี 54 ราว ๆเดือนมีนาคมผมได้มีโอกาสขึ้นไปเยือนภูทับเบิกเป็นครั้งแรกครับ อันที่จริงแล้วการไปเยือนภูทับเบิกในครั้งนั้นเป็นการไปปฏิบัติงาน ดังนั้นจึงไม่ได้คาดหวังฟิลลิ่งที่จะได้รับจากการท่องเที่ยวเสียเท่าไร แต่ก็ยอมรับว่าได้แอบหยิบฉวยระหว่างการทำงานมาได้ค่อนข้างเยอะพอสมควร ซึ่งก็มากพอที่จะนำมาเล่าให้เพื่อน ๆฟังกันเพลิน ๆได้
ภูทับเบิก ตั้งอยู่ที่บ้านทับเบิก ตำบลวังบาล ระยะทางห่างจากอำเภอหล่มเก่าราว 40 กิโลเมตร ซึ่งก็ควบรวมถึงห่างจากตัวเมืองเพชรบูรณ์ประมาณ 90 กิโลเมตรด้วยเช่นเดียวกันครับ ผมและทีมงานเริ่มต้นเดินทางออกจากกรุงเทพฯกันตั้งแต่บ่าย 3 โมงกว่าจะถึงที่พักบนภูทับเบิกก็มืดค่ำแล้ว ระหว่างเส้นทางพยายามมองออกไปนอกรถแต่ก็ไม่เห็นวิวสวย ๆเสียเท่าไร ทราบแต่เพียงว่าเส้นทางชันที่ขึ้นภูทับเบิกในช่วงเวลาที่ไม่มีแสงอาทิตย์นั้นมีความยากอยู่พอสมควร รู้สึกได้จากปฏิกิริยาของพี่โชเฟอร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
สมัยหนึ่งที่บรรพบุรุษของเรายังใช้ดาบเป็นอาวุธในการต่อสู้กับศัตรู ผู้สร้างอาวุธจำเป็นจะต้องแสวงหาแหล่งแร่เหล็กสำหรับเป็นต้นทุนในการผลิตที่สามารถรองรับกับความต้องการจำนวนมหาศาลได้ บ่อเหล็กน้ำพี้จึงเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ได้มีการขุดหาแร่เหล็ก ทั้งได้มีการตั้งเตาถลุงและโรงตีมากมายในพื้นที่ดังกล่าว ดังจะเห็นได้จากหลักฐานการค้นพบเตาถลุงเหล็กโบราณที่ตั้งอยู่ในรัศมีหลายกิโลเมตรจาก บ่อเหล็กน้ำพี้
เมื่อได้เห็นโฆษณาประชาสัมพันธ์ถึงนิทรรศน์รัตนโกสินทร์แห่งนี้จากเฟสบุ๊คก็รู้สึกว่าน่าสนใจและก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปในวันหยุดสุดของสัปดาห์นั้นทันทีครับ จำว่าเราใช้เวลาศึกษาสถานที่กันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งก็เหมือนหลาย ๆการเดินทางที่ผ่านมานั่นแหละครับ คือแค่พอเห็นว่าสถานที่มีความน่าสนใจเราก็ใช้เวลาติดสินใจง่าย ๆไว ๆจะดีหรือไม่ดีอย่างไรวัดดวงเอาดาบหน้าครับ
นิทรรศน์รัตนโกสินทร์ที่พวกเราได้ไปสัมผัสนั้นเป็นอีกมิติหนึ่งของการนำเสนอความรู้ความเป็นมาของกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการนำเทคโนโลยีมัลติมีเดียเข้ามาใช้ แม้หลายจุดจะยังไม่ปฏิสัมพันธ์ (Interactive) กับผู้ชมเท่าใดนัก แต่ก็ถือว่าการนำเสนอข้อมูลผ่านระบบมัลติวิชั่นนั้นเค้าทำได้ดีเลยทีเดียว สำหรับผู้ที่สนใจจะเดินทางไป นิทรรศน์รัตนโกสินทร์ ตั้งอยู่ถนนราชดำเนินกลาง แขวงบวรนิเวศ เขตพระนคร ในกรุงเทพมหานคร เปิดทำการตั้งแต่เวลา 10.00 – 17.00 น. หยุดวันเดียวคือวันจันทร์ หากใครมีรถก็สามารถที่จอดรถแถว ๆนั้นได้ เช่น บริเวณวัดราชนัดดาฯ หรือที่จอดของเอกชน ซึ่งก็ต้องเสียตังค์จอด (อันนี้อย่างไรโทรไปถามเจ้าหน้าที่ของนิทรรศน์รัตนโกสินทร์ดูนะครับ) หากท่านใดสนใจหรืออยากศึกษารายละเอียดก่อนก็เข้าไปดูได้ในนี้นะครับ http://www.nitasrattanakosin.com/contactus.php?lang=th
ซึ่งในการชมนิทรรศน์รัตนโกสินทร์เราจะต้องผ่านห้องแสดงต่าง ๆดังต่อไปนี้ครับ
ขอย้อนเล่าถึงเพลินวาน อดึตแหล่งท่องเที่ยวยอดฮิตที่ปิดตัวไปแล้วนะครับ
ยามหัวค่ำของค่ำคืนวันหนึ่งสักสามปีเห็นจะได้ หลังเสร็จจากกิจธุระ Survey สถานที่จัดงานสัมมนาประจำปีบริษัทเป็นที่เรียบร้อย คณะทีมงานสำรวจก็ได้มีโอกาสแวะเข้าไปเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอีกแห่งหนึ่งในอำเภอหัวหิน ที่นี่มีชื่อว่า “เพลินวาน”
เพลินวาน ได้ที่ว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่รวบรวมเอาความเก่าจากครั้งอดีตมาปั้นและปรุงแต่งใหม่ให้ได้อารมณ์แบบเดิม ๆ หรือจะเรียกว่าเป็น “Retro Village”เลยก็คงจะพอได้ สำหรับนักท่องเที่ยวผู้แสวงของบรรยากาศแบบ Retro นั้น ที่นี่มีทั้งสิ่งของเครื่องใช้, อาหารการกิน หรือตัวรูปลักษณ์ของตัวอาคารที่ถูกออกแบบมาให้ดูย้อนยุคซึ่งก็ถือว่าทำได้ดี แม้บางจุดอาจจะยังดูไม่ค่อยเนียนเท่าใดนัก โดยเฉพาะกับนักท่องเที่ยวบางคนที่เคยผ่านยุคสมัยนั้นมาก่อนก็ตาม
เคยไปน่านครั้งแรกตอนปี 54 ช่วงนั้นไปทำงานด้านภัยพิบัติครับ ตอนนั้นน้ำท่วมที่น่านอย่างหนัก ไม่นานถัดจากนั้นน้ำก้อนดังกล่าวกไหลมารวมกันกับน้ำจากแหล่งอื่นที่แม่น้ำเจ้าพระยา และบ่าไหลต่อลงมาท่วมภาคกลางซึ่งรวมถึงกรุงเทพฯ จนใคร ๆ ก็เรียกเหตุการณ์อุทกภัยในครั้งนั้นว่า “มหาอุทกภัย”
ครั้งนี้จึงเป็นการมาเยือนจังหวัดน่านเป็นครั้งที่สอง เผอิญว่ารุ่นสมัยน้องมหาวิทยาลัยสละโสด เราเลยถือโอกาสมาเที่ยวด้วยในตัว ถือเป็นการเที่ยวน่านแบบรีบ ๆ เพราะไม่ไปไม่กี่แห่ง กอปรกับช่วงเวลานั้นเป็นช่วงฤดูร้อนอากาศอบอ้าวใช้ได้เลยทีเดียว อย่างไรก็ตามแต่เราและเพื่อน ๆก็ยังคงพอมีเวลาที่จะเตร็ดเตร่ ไปยังสถานที่สำคัญ ๆหลายแห่งของเมืองน่านพอหอมปากหอมคอ
กลับจากเดินธรรมยาตราถึงกรุงเทพฯในตอนเช้า มาทำงานตอนกลางวัน ตกเย็นก็ไปเที่ยวพักผ่อนต่อที่ เชียงคาน
มาเชียงคานใครๆ ก็อยากจะเห็นบ้านไม้เดิมๆ วัฒนธรรมเดิมๆ ของที่นี่ ซึ่งผมก็ได้เห็นทั้งหมดครับ บางคนบอกว่าที่นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว ใช่ครับ มันเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเหมือนกันกับหลายๆ สิ่งบนโลกใบนี้ที่เปลี่ยนไปนั่นแหละ แต่คนที่นี่เค้าก็เรียนรู้และเข้าใจนะครับว่าจะเก็บรักษาสิ่งใดเอาไว้หรือคงสภาพสิ่งใดเอาไว้ให้นานที่สุด
สำหรับความเปลี่ยนแปลงของเชียงคาน ผมคิดว่ามันอยู่ที่เราครับ ว่าจะมองอย่างไร มองหาอะไร เป็นเรื่องจำเพาะของแต่ละบุคคลนะ แต่สิ่งสำคัญที่สุดเราต้องไม่ลืมใส่ใจกับสิ่งอื่นรอบด้านด้วย โดยเฉพาะกับคน เพราะทุกสิ่งที่เปลี่ยนไปหรือคงอยู่ คนมักเป็นตัวแปรหลักและเป็นตัวแปรตามอยู่เสมอ
จะอย่างไรก็ ขอสนับสนุนให้พี่น้องและผองเพื่อนได้เดินทางท่องเที่ยว ตราบเท่าที่สังขารของเราจะอำนวยครับ ผมเชื่อเสมอว่าการเดินทาง สามารถเปลี่ยนหลายสิ่งหลายอย่างในตัวเราได้
คืนนี้ หน่วยพิทักษ์อุทยานที่ 3 ตะเพินคี่ อากาศยังคงเย็นยะเยือกเหมือนเดิมครับ แม้เหล้าจะเข้าปากไปพอสมควรแต่ก็ไม่ได้ทำให้อุ่นขึ้นสักเท่าไร เอ แต่จะว่าไป กับความเชื่อที่ว่าดื่มเหล้าแล้วทำให้ร่างกายอบอุ่นนั้นล่าสุดเค้าก็วิจัยออกมาแล้วนะครับว่าไม่จริง การที่เรารู้สึกว่าร่างกายอุ่นนั้นก็เพราะแอลกอฮอร์ทำให้ระบบประสาททำงานช้าหรือเกิดอาการชาเฉยๆ เราก็เลยรู้สึกว่าไม่หนาว ทั้งที่ความจริงแล้วร่างกายก็ยังคงได้รับอุณหภูมิที่เป็นอยู่จริงๆ เท่าเดิม ดังนั้นเราควรใส่เสื้อผ้าให้อุ่นๆ เข้าไว้จะเป็นการดีที่สุดครับ