ในยามเย็นที่ฟ้าเริ่มส่งสีสันแห่งค่ำคืนมาเยือน ฉันยังคงยืนฟังรอบข้างทั้งผู้คนและรถ เรือ สายลมยังคงพัดพราวเบาๆ ตามจังหวะของใจ ท้องฟ้ากว้างขวางเบื้องบนค่อยๆ ถักทอเรื่องราวด้วยสีสันที่ไม่อาจหาที่สิ้นสุด จากฟ้าสีครามใสเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆ ที่ผสมผสานกับสีชมพูหวาน และสีม่วงที่ลึกล้ำยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

ซิตี้รันครั้งนี้ใช้เส้นทางวิ่งรอบเกาะรัตนโกสินทร์ที่วิ่งผ่าน 14 ป้อมปราการเก่าของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ด้วยลักษณะของแนวเส้นที่ขีดลงบนแผนที่จึงเรียกเส้นทางนี้ว่า “เส้นทางธนูง้างสาย“

เป็นที่น่าเสียดายที่ไม่ได้มีเวลาเพียงพอให้ได้แวะสำรวจป้อมปราการแต่ละแห่งว่ายังเหลืออะไรให้พอได้ศึกษาบ้าง กอปรกับเช้าวันนี้ตั้งใจมาวิ่งซิตี้รันเป็นหลัก จึงไม่มีเวลาเพียงพอเพื่อการนี้ครับ คงต้องหาโอกาสกลับมาซ้ำเพื่อเดินดูร่องรอยประวัติศาสตร์อย่างตั้งใจครับผม

แน่นอนครับว่าการส่งรูปภาพเป็นวิธีที่ช่วยให้การสื่อสารแบบออนไลน์มีประสิทธิภาพมากขึ้น เพราะรูปภาพช่วยเสริมความหมายและทำให้ข้อความที่เราส่งมีความหมายมากขึ้น นอกจากนี้ การส่งรูปภาพยังช่วยให้เราสามารถแสดงอารมณ์และความรู้สึกได้มากขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้อความเปล่าๆ ไม่สามารถทำได้ นอกจากนี้การส่งรูปภาพยังช่วยเพิ่มความสนุกสนานในการสื่อสารออนไลน์ด้วยนะครับ

“สวัสดีวันจันทร์” ถือเป็นการทักทายที่เราใช้กันอย่างแพร่หลายในช่วงเช้าวันจันทร์ เพื่อแสดงความเป็นกันเองและเป็นการทักทายเพื่อ Start เข้าสู่ดำเนินชีวิตในสัปดาห์นี้ นอกจากนี้ การใช้คำทักทายด้วยการ สวัสดี ยังเป็นการเชื่อมโยงกับวัฒนธรรมและการมีสัมพันธภาพกับผู้คนที่เราพบเจอในชีวิตประจำวัน ดังนั้นการใช้คำว่า “สวัสดีวันจันทร์” หรือคำทักทายอื่นๆ ที่เหมาะสมก็จะช่วยสร้างความสัมพันธ์และเชื่อมโยงกับผู้คนได้ดีขึ้นแน่นอนครับ

มีโอกาสได้ไปถ่ายภาพที่ย่านสามแพร่งมาครับ แสงแดดจัดจ้าน contrast เสียเหลือเกิน ฮาา

แถวนั้นส่วนใหญ่เป็นอาคารเก่าสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุกีส เนื่องจากอาศัยกันมาหลายชั่วคนแล้วตัวอาคารเลยออกจะเก่า ๆหน่อย แต่เหมือนชุมชมจะรีโนเวทกันอยู่เรื่อย ๆครับ

ร้านอาหารมีเยอะพอสมควร ก็พยายามจะชิมหลาย ๆร้านเพื่อจะได้ถ่ายภาพ แต่ปริมาณความจุของกระเพาะอาหารช่วงนี้เล็กลงกว่าเมื่อก่อนมาก เลยได้ภาพอาหารมาไม่กี่อย่าง คิดว่าถ้ามีโอกาสจะชวนเพื่อน ๆที่กินเก่ง ๆไปแก้มือ (ไม่ได้เลี้ยงนะ) เอาแบบว่านั่งกันห้าคนสั่งมากินคนเดียวเพื่อถ่ายภาพอาหาร อะไรแบบนั้น 555

เพื่อน ๆสามารถติดตามอ่านได้ที่นี่นะครับ https://travel.kapook.com/view218173.html

อันที่จริงแล้วไม่ได้หายไปไหน ตัวแอดมินเองก็ยังคงมาวนเวียนดูเว็บเบล็อกของตนเองอยู่เนือง ๆ เพียงแต่ว่าไม่ค่อยอยากจะพิมพ์อะไรลงมาในนี้เสียเท่าไร

ก็อย่างที่ทราบกันดี เว็บไซต์เริ่มหดหายตายจากเพราะคนเข้าเฟสบุ๊คกันหมด อย่างทำอะไรก็สืบค้นเอาในช่องเสิร์จของเฟสบุ๊คก็จะเจอสิ่งที่ต้องการ ทั้งเพื่อน ไม่ใช่เพื่อน ญาติสนิทมิตรสหาย ของกิน ของใช้ ที่เที่ยว ฯลฯ ล้วนแล้วแต่ไปกองบนเฟสบุ๊ค

แต่ก็นะ เราคนไอทีรุ่นโบรานก็ย่อมมีความหัวรั้นเป็นธรรมดา และก็ยังคงเชือ่ว่าเว็บจะยังไปต่อได้

สุดท้ายอยากกล่าวคำว่าสวัสดี และต่อจากนี้จะมีอะไรมาเล่าให้ฟังกันอยู่เรื่อย ๆ นะครับ