ในเช้าวันแรกของปี ผม แม่และน้องสาว มีนัดกันออกไปใส่บาตรทำบุญปีใหม่ ซึ่งเป็นพิธีใส่บาตรทำบุญปีใหม่ร่วมกันของชาวบึงกาฬน่ะครับ ปกติแล้วที่นี่เค้าจะจัดกันทุกวันที่ 1 มกราคมของทุกปี สถานที่คือลานด้านหน้าที่ว่าการอำเภอ(เดิม) ติดริมแม่น้ำโขงพอดี ระยะทางจากบ้านถึงทีใส่บาตรก็ประมาณกิโลนิด ๆ เดินไปก็ไม่ไกลมากนัก และอากาศเช้านี้ก็ยังหนาวอยู่เหมือนเดิม การเดินจึงเป็นการออกกำลังและอบอุ่นร่างกายไปในตัวครับ
ไม่ได้มาอัพเดต Blog เสียตั้งนาน หยุดหลายวันนี้จึงเป็นโอกาสอันดีครับภธรรมดาของคนอายุเริ่มเยอะ ก็มักจะขุดเอาเรื่องเก่า ๆ มาเล่าใหม่ให้ฟังครับ จากบทความ ปีใหม่ บึงกาฬ ตอนที่ 1 ก็ได้สาธยายไปพอสมควรเกี่ยวกับการมาเที่ยวที่ “จังหวัดบึงกาฬ” ในช่วงหน้าหนาว และแม้ตอนนี้จะเข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ผมก็เชื่อว่าบทความนี้น่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ที่คิดจะไปเที่ยวที่นั่นอย่างแน่นอนครับ
ในเย็นวันแรกของการมาเยี่ยมบ้านที่บึงกาฬ ผม แม่ น้าสาว และน้าเขย นึกอยากจะหาอะไรทานกันริมแม่น้ำโขง เพราะไหน ๆ ก็มาบึงกาฬทั้งที ไม่ได้รับประทานอาหารในบรรยากาศอย่างนี้ ก็คงไม่ถึงซะเท่าไร
ตกปากรับคำไว้ตั้งแต่กลางปีว่าจะพาแม่กลับไปเยี่ยมบึงกาฬบ้านเกิด กอปรกับเป็นโอกาสอันดีที่จะได้กลับไปพบปะญาติสนิทมิตรสหายที่ไม่ได้เจอะเจอกันมานมนาน ส่วนหนึ่งก็น่าจะเป็นความต้องการที่อยากจะกลับบึงกาฬในช่วงปลายปี เพื่อจะสัมผัสอากาศหนาวเย็นที่เคยยลครั้งยังเยาว์ ซึ่งไม่ได้รู้สึกแบบนั้นมานานมากแล้ว อยากจะได้ความรู้สึกที่แสนจะอบอุ่นด้วยไมตรีจิตจากรอยยิ้มของคนบึงกาฬ ในฐานะที่เป็นอำเภอก่อนที่จะเลื่อนขั้นไปเป็นจังหวัดดูอีกสักครั้งหนึ่ง เอ จะว่าไปอันตัวเราก็คงหนีไม่พ้นพลังอำนาจของความอยากสินะ ^ ^ เหอ เหอ เหอ
บทความดีๆ ของปี 2002 (การอ้างอิงเวลาในเนื้อหาบทความอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง ก็ต้องขออภัยครับ)
เจอกันในรอบ2แล้ว พึ่งพ้นวันสงกรานต์มาหมาดๆ เห็นพี่น้องเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีความสุขกันดีก็ดีใจซึ่งก็ทำให้นึกไปถึงเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องกัน คือเรื่องของ”ป่า” ถ้าป่าไม้เราร่อยหรอลงไป การเล่นน้ำของเราก็คงจะได้เล่นกันอย่างแห้งๆชอบกลช่วงนี้ก็มีเรื่องเกี่ยวกับป่าที่กำลังฮิตคือ
แหล่งดูนกที่น่าสนใจสำหรับคนกรุงที่เริ่มดูนกหรือท่านที่อยู่อาศัยในภาคกลางและอีสานตอนใต้ ถ้าท่านอยากดูนกป่าที่มีความสวยงามและท่านมีเวลาน้อยเนื่องจากการงานรัดตัวเราขอแนะนำ แหล่งดูนกตามธรรมชาติที่ท่านสามารถจะไปดูได้ในช่วงเวลาวันหยุดเสาร์-อาทิตย์หรือท่านมีเวลา เพียงวันเดียวท่านก็สามารถไปดูนกได้ สถานที่ที่กล่าวถึงนี้ก็คืออุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ท่านสามารถที่จะไปดูนกตามลำพังหรืออาจเป็นกลุ่มเพื่อนที่รู้ใจไปด้วยกันก็ได้
สังคมไทยไม่ควรให้มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีก
*******************************************
1 กันยายน 2533 สืบ นาคะเสถียร ข้าราชการกรมป่าไม้ และผู้นำที่สำคัญอีกคนหนึ่งของกระบวนการอนุรักษ์ธรรมชาติในเมืองไทย ได้กระทำอัตวินิบาตกรรมตนเองด้วยปืนพกประจำตัว
บทความดีๆ จากปี 2002
(ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณ)
เห็นท่าน Webmaster จั่วหัวไว้ ผมก็เลยแห่ตามด้วยซะเลย เพราะงานที่ทำก็เกี่ยวข้องกับแม่น้ำโขง และพึ่งผ่านเทศกาลชมบั้งไฟพญานาคไปหมาดๆเมื่อวานนี้(21 ต.ค.45) ซึ่งขึ้นมา ประมาณหลายร้อยดวง ส่วนหนังเรื่อง 15ค่ำเดือน 11 ผมก็ได้ไปดูมาแล้วเหมือนกัน เป็นหนังไทยที่ดีมากเลย ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะเป็นญาติกับทีมงานของหับ โห้ หิ้น ซึ่งเป็นทีมสร้าง และที่มีหลายคนบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นการลบหลู่ความเชื่อของคน ถึงกับมีความพยายามจะแบนหนังเรื่องนี้นั้น เท่าที่ดูมาก็ไม่เห็นมีการลบหลู่อะไรทั้งสิ้น เป็นหนังที่เน้นเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธศาสนา และส่งเสริมรักษาสภาพแวดล้อม อันนี้ต้องไปพิสูจน์
บทความดีๆ จากปี 2002 (แต่ไฉนช่างเหมาะเหม็งกับช่วงเวลานี้เสียจริง)
อันนี้ ไม่ใช่การจะมาบอกว่าเขื่อนดีหรือไม่ดี
แต่จะมาพูดถึงมาตรการป้องกันน้ำท่วม
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่พี่น้องในหลายจังหวัดกำลังเดือดร้อนเพราะเหตุการณ์น้ำท่วม
ซึ่งเวียนมาบรรจบ ครบรอบเป็นประจำทุกปี และทุกฝ่ายก็ได้พยายามหาทางแก้ไข
และทุกครั้งที่มีเหตุการณ์น้ำท่วมขึ้นมา
แนวทางแก้ไขที่บางฝ่ายหยิบยกขึ้นมาก็คือ
บทความดีๆ จากปี 2002
เช้าวันหนึ่งระหว่างที่ผมเดินป่าสำรวจความหลากหลายทางชีวภาพของสัตว์ป่าด้านหลัง อุทยานแห่งชาติภูเวียง จ.ขอนแก่น ระหว่างที่นั่งพักเหนื่อยและเตรียมกินข้าวกลางวัน ผมก็ได้ยินเสียงนกชนิดหนึ่งร้องอยู่ใกล้ๆ
ไม่ทันที่จะได้คิดว่ามันคือนกอะไร ลุงพรอดีตพรานเก่าที่อาสานำทางก็ตอบออกมาอย่างรวดเร็วว่า “หัวหน้า! (ชาวบ้านมักจะเรียกพวกเราว่าหัวหน้าเพราะเป็นการให้เกียรติ ซึ่งผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่) ฟังเสียงนกตัวนี้ มันกำลังร้องหาคู่ มันชื่อ นกน้ำหมาก เอ๊ะ..ยังไงผมก็ดูนกมาหลายปียังไม่เคยเจอนกชื่อนี้เลยวุ้ย แต่ลุงพรแกยังยืนยันว่านกตัวนี้ชื่อนกน้ำหมาก เอ…ผมฟังเสียงนกตัวนี้แล้วมันคุ้นๆเหมือนนกนักร้องที่ผมคุ้นเคย เพื่อให้หายสงสัยผมเลยเดินเข้าไปดูว่ามันเป็นนกอะไร….แล้วความจริงก็ปรากฏมันคือ นกกางเขนดง ตัวผู้ที่สง่างามผมถามลุงพรว่าทำไมเรียกอย่างงั้น ลุงพรแกตอบว่า “โธ่….หัวหน้า ทำไมถามอย่างงัน หัวหน้าลองดูที่ท้องมันสีน้ำตาลแดงเหมือนสีน้ำหมากที่คนแก่เคี้ยวแล้วบ้วนออกมา” เราก็เลยถึงบางอ้อ…..
