หลังจากเดินทางออกจากทุ่งทานตะวัน พวกเราก็แวะทางอาหารเล็กน้อยก่อนเดินทางต่อไปยังจุดหมายสุดท้ายของทริปนี้คือ Primo Posto del Khao Yai
ผมเห็นนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวที่อุทยานฯเขาใหญ่แวะมาที่นี่และถ่ายรูปไปโพสต์บนอินเทอร์เน็ตกัน ดูแล้วมันสวยแปลกตาดี ก็เลยลองแวะมาดูมั่ง เผื่อจะมีอะไรถูกใจ
และก็ไม่ผิดหวังครับ ที่นี่ดูสวยกว่าที่ผมคิดไว้ มีหลายคนบอกว่าเป็นสถาปัตยกรรมแบบอิตาลี่ แต่ทำไมผมนึกถึงแต่ตึกรามบ้านช่องในหนังเม็กซิกันก็ไม่รู้สินะ
หลังจากเดินทางออกจากศูนย์ฯเจ็ดคต จุดหมายปลายทางที่เราจะเดินทางไปต่อคือทุ่งทานตะวันครับ
ทุ่งทานดอกตะวันมีอยู่มากมายในจังหวัดสระบุรี โดยเฉพาะตลอดเส้นทางที่จะวิ่งเข้าไปที่น้ำตกเจ็ดสาวน้อย ซึ่งหากมาจากกรุงเทพฯนั่งรถมาทางถนนมิตรภาพ(ถนนที่จะไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เลี้ยวซ้ายเข้าไปยังเส้นทางจะบอกว่าไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยเราก็จะเจอดอกทานตะวันตลอดทางเลยล่ะครับ
จริงๆแล้วดอกทานตะวันเป็นพืชไร่ที่ชาวบ้านเค้าปลูกกันในช่วงฤดูหนาวกันอยู่แล้ว ด้าวเพราะความสวยงามของมันจึงมักจะมีหมู่นักท่องเที่ยวลงจากรถไปถ่ายรูปด้วยประจำ และจึงกลายมาเป็นประเพณีนิยมของคนทั่วไปที่ต้องแวะเวียนมาถ่ายรูปและคนท้องถิ่นเองก็จะเกิดรายได้เข้าอีกทางครับ อันนี้ถือเป็นเรื่องดี เที่ยวไทยช่วยไทยครับ
เช้าวันที่สองของทริป ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนตึง เนื่องจากเมื่อคืนเรานั่งซึบซับเอาบรรยากาศของศูนย์ฯเจ็ดคตดึกเกินไปหน่อย ก็แน่ล่ะครับ เรามีเวลากันแค่ 2 วันกะอีก 1 คืน ไหนเลยจะยอมให้เวลาผันผ่านโดยเปล่าประโยชน์
เช้าของวันนี้เป็นเช้าของฤดูหนาวที่ดูสวยงามมากๆอีกวันนึงของผม แม้จะลมแรงไปหน่อยแต่ในสายลมก็อัดแน่นไปด้วยความบริสุทธิ์สะอาดที่เจือจางไปด้วยกลิ่นของใบไม้และไอน้ำ ลมที่แรงบวกกับอากาศที่หนาวอยู่แล้วยิ่งทำให้คณะทริปของผมหนาวเป็นเท่าทวี
ตกเย็นทุกคนก็ได้ทำภาระกิจส่วนตัวกันจะหมด อาบน้ำอาบท่า สบายใจไปตามๆกัน ยกเว้นผมกันนายกั้มที่ยังไม่ได้อาบน้ำ เหตุผลของกั้มคือเค้ามีอาการป่วยมาตั้งแต่ก่อนเดินทางจึงไม่สามารถอาบได้ ส่วนผม ผมยังสงสัยอยู่ว่า ลืมหรือว่าขี้เกี่ยจกันแน่ นั่งกินนั่งเล่นนั่งคุยไปเรื่อย ที่สุดก็ไม่ได้อาบน้ำจนได้
สาวๆนำทีมโดยน้องโลมาได้เตรียมอาหารการกินไว้ให้พวกเราแล้ว อ่อ วันนี้เรามีสุกี้รสเด็ดไม่แพ้MKด้วยนะ บวกกับความโหยหิวจากการเดินทางท่องเที่ยว พวกเราก็ซัดกันราบคาบไปตามฟอร์ม
หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงกันเรียบร้อย พวกเราก็ออกเดินทางสู่ น้ำตกเจ็ดคต ตามที่ได้หารือกันครับ
การเดินทางจากศูนย์ฯถึงทางน้ำตกนั้นสะดวกสบาย สามารถขับรถไปถึงได้ แต่จากปากทางเข้าก่อนถึงน้ำตกเราต้องเดินทางเท้ากว่า 2 กิโล(เห็นจะได้นะ) ซึ่งก็ไม่ไกล้และไม่ไกลถ้าใช้ตัวผมเป็นบรรทัดฐาน และตรงนี้แหละไฮไลท์แรกของทริปนี้ มันคือเสน่ห์ของการเดินป่า คือหลายคนอาจจะไม่รู้ตัวว่า เวลาเราเดินในที่ๆไม่คุ้นเคยสมาธิของเราจะจดจ่ออยู่กันสิ่งรอบข้าง ทั้งเส้นทาง ต้นไม้ ป่า ภูเขา เสียงแมลง และเสียงสัตว์แปลกๆที่ไม่คุ้นเคย น้อยมากที่จะมีคนใจลอยคิดถึงเรื่องอื่นระหว่างเดินป่า เพราะความกลัวจะเป็นตัวแปรที่ควบคุมให้เรามีสมาธินั่นเองครับ
และแล้วพวกเราก็มาถึงปากทางเข้าศูนย์ศึกษาธรรมชาติฯจนได้ ที่ปากทางเข้ามีคณะของเราที่พลัดหลงกันระหว่างทางรออยู่ก่อนแล้ว น้องแทนหนึ่งในคณะผู้รอบอกว่ารออยู่นานมาก ก็เลยเก็บภาพป้ายทางเข้าซะหลายภาพ จนป้ายจะพรุนอยู่แล้ว พี่ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ ;-Pภ และแน่นอนครับ ผมไม่พลาดที่จะเก็บภาพที่ระลึกตรงป้ายทางเข้าไว้สักภาพก่อนเดินทางเข้าไปยังตัวศูนย์ฯ
