สำหรับ Entry นี้ ผมคงจะไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอันใดมากมาย เพราะเชื่อว่าพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ คงอยากจะดูรูปกันมากกว่า ไว้วันหน้าผมจะมาเล่าความรู้สึกดีๆ ให้ฟังทีหลังนะครับ
บทความโดย
เอก – นายนกกระรางหัวหงอก
>> ดูรูป คลิกที่นี่เลยครับ <<
Author Archives: admin
เชิญชวนเพื่อนๆ ไปเดินธรรมยาตรา ที่ชัยภูมิ
ขอเชิญชวนเพื่อนๆ เข้าร่วมโครงการ เดินธรรมยาตราลุ่มน้ำลำปะทาว ครั้งที่ 10 ที่ ชัยภูมิ ครับ
ก่อนอื่นคงต้องเกริ่นกันก่อนนะครับว่า โครงการธรรมยาตรา เป็นโครงการ ฟื้นฟูชีวิตและธรรมชาติ ลุ่มน้ำลำปะทาว ดำเนินงานมาตั้งแต่ปี่ ๒๕๔๓ ซึ่งมุ่งเน้นการประสานความร่วมมือแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมกระตุ้นให้เกิดความ รัก การพัฒนาจิตใจภายในที่ดีต่อคุณค่าของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมบนเทือกเขาภูแลนคาพื้นที่เขตลุ่มน้ำลำปะทาวของจังหวัดชัยภูมิโดยมีกิจกรรมหลักคือ การรณรงค์ด้วยการเดินเท้าอย่างสงบฝึกฝนจิตใจด้วยเมตตา ไปตามหมู่บ้านต่างๆ ๘ วัน ๗ คืน ร่วมรับฟังแลกเปลี่ยนเรียนรู้ปัญหาทุกข์สุขของชุมชน ประกอบศาสนกิจ ฟังธรรมและเทศนาให้เห็นคุณค่าของแม่น้ำ แผ่นดินและธรรมชาติ ที่หล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนในลุ่มน้ำลำปะทาวโครงการนี้ จึงได้มุ่งเน้นให้ประชาชนได้ร่วมแรงร่วมใจ เพื่อคืนความบริสุทธิ์สดใสให้กลับสู่ชีวิต และลุ่มน้ำลำปะทาวอย่างยั่งยืนสืบไป อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ
ความงามซ่อนเร้นที่ สวนตาเปลี่ยน
ตอนแรกผมคาดหวังไว้ว่าทริปนี้จะได้สัมผัสกับความหนาวเย็น แต่แล้วก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวัง เพราะลมหนาวแห่งฤดูกาลเจ้าได้พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไปอย่างไม่ไยดีภ ทิ้งไว้แต่เพียงความอบอ้าวและฝนฟ้าบางๆ พอได้ดับคลายร้อนเท่านั้นเอง
นครนายก จังหวัดที่ผมเคยตั้งใจไว้หลายครั้งแล้วล่ะครับว่าจะมาเยี่ยมเยือนพักผ่อน ก่อนหน้านั้นผมเคยเดินทางผ่านที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่คิดที่จะแวะเที่ยวเป็นจริงเป็นจังเลยสักกะครั้ง ทริปนี้จึงถือว่าเป็นโอกาสอันดีครับ
ผมวาดฝันไว้ว่าที่ๆเราจะไปพักกางเต้นท์จะเป็นสถานที่เงียบๆใต้เขื่อนขุนด่านปราการชล มีลำธารเย็นๆไหลผ่าน นั่งชิวด์ๆดูดาวกลางคืน และตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ในยามเช้า นึกแล้วมีความสุขจังวุ้ย
วิหคสายฟ้า Thunderbirds
วันที่ 10 ตุลาคม 2552 ที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสไปชมการบินผาดแผลงของฝูงบิน F-16 ที่ดอนเมืองครับ จริงๆก็ไม่เชิงว่าเป็นดอนเมืองซะทีเดียวหรอกครับ ผมไปยืนดูบนชั้นจอดรถของไอทีสแควร์หรือหลักสี่พลาซ่าเดิม ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะผมหมดสิทธิ์ที่จะไปดูไกล้ๆที่ดอนเมืองครับ เนื่องจากรถติดไม่ขยับเลย
และนี่เป็นครั้งที่สองที่ฝูงบินผาดแผลงจากกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกาที่มีนามว่า “Thunderbirds” ได้มีโอกาสมาแสดงให้คนไทยได้ชมกันครับ พวกเค้าเริ่มต้นด้วยการบินไปรอบๆบริเวณของฝูงบินคล้ายเป็นการเคารพท่านผู้ชม
จากนั้นก็เริ่มวาดลวดลายเด็ดของนักบินระดับโลก ด้วยการบินในแนวดิ่งแบบตั้งตรงระดับ 90 องศา จะหายไปจากฟ้า แค่ช็อตแรกก็หัวใจจะวายแทนนักบินแล้วล่ะครับ
อัมพวา พาเพลิน ตอนสุดท้าย
งัวเงียตื่นกันตั้งแต่หกโมงเช้า เมื่อคืนเจ้าไก่คงเข็ดไปอีกนานที่ได้นอนไกล้นายปุกปุย และจากนี้ไปคงจะไม่ได้มานอนที่เดียวกันอีกต่อไป ด้วยเสียงกรนระดับซูเปอร์โชนิกบูมทั้งคืน แต่ละจังหวะไม่ซ้ำกัน เดชะบุญผมรู้ตัวทันอีกเช่นเคย จึงชิงหลับไปซะก่อน จะมีก็แต่เจ้าไก่ที่ต้องทนทุรนทุรายจนถึงเช้า 55
ผมไม่ได้ใส่บาตรมานานล๊ะ วันนี้จึงรู้สึกดีมากๆครับ ได้อุทิศส่วนกุศลถึงเจ้ากรรมนายเวรและญาติผู้ล่วงลับ
รองท้องด้วยขนมปังและปลาท่องโก๋ที่เจ้าของโฮมสเตย์เค้าเตรียมไว้ให้ ตบด้วยกาแฟร้อนๆ เท่านี้ก็ตาสว่างแล้วล่ะครับ เดินโต่เตร่อยู่ได้สักพักคณะทริปก็กลับไปอาบน้ำอาบท่าเก็บข้าวของสัมภาระเดินทางไปยังตลาดอัมพวาอีกครั้ง
อัมพวา พาเพลิน ตอน 2
เดินเล่นในสวนอุทยานฯร.2 กันได้สักพักใหญ่ พวกเราก็ตรงสู่ที่พักโฮมสเตย์ที่พักที่น้องโลมาได้โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้ และเหมือนจุดไต้ตำตอครับ เจ้าของบ้านโฮมสเตย์เป็นคุณอาแท้ๆของน้าโต๊ดเพื่อนในกลุ่มพวกเรา จึงได้เพิ่มบรรยากาศของความอบอุ่นเป็นกันเองมากขึ้นไปอีกครับ
เมื่อวางสัมภาระสิ่งของทุกอย่างในห้องเสร็จก็ตรงสู่ตลาดอัมพวาโดยทันที พวกเราเดินเลาะริมคลองไปเรื่อยๆ กินลมกินบรรยากาศ และถ่ายรูป พบเห็นวิถีชีวิตเดิมๆของชาวบ้านที่นี่ มันเป็นภาพที่น่าดูชมจริงๆครับ เหมือนย้อนยุคเข้าไปสมัยสมบัติ เมทะนีย์ยังหนุ่มแน่น
ช่วงต้นๆของเส้นทางก่อนถึงตัวตลาดดูเงียบสงบดีครับ กระทั่งมีเรือหางยาวเสียงดังวิ่งผ่าน ความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้น ผมก็คิดในใจว่า มาแล้วความศิวิไลและความวุ่นวายคืบครานเข้ามาแล้ว สงสัยว่าเสียงดังอย่างนี้คนแถวนี้เค้าไม่รำคาญบ้างหรือ เสียงดังๆแบบนี้ในยามดึกดื่นใครหนอจะไปนอนหลับหว่า ก็เอาเถอะนะคิดว่ามันคงไมได้เพิ่งมาดังกันวันนี้หรอก คนที่นี่คงปรับตัวกันได้แล้วล่ะภ พอมองย้อนกลับไปบนเส้นทางที่เราเดินมา โฮมสเตย์ที่ผมพักอยู่ตรงข้ามวัดที่เห็นอยู่ไกลๆโน่นครับ
อัมพวา พาเพลิน ตอน 1
เหมือนเดิมครับ เหมือนทริปที่ผ่านๆมาที่เราต้องรีบจัด ใช้เวลานัดหมายตกลงกันภายในหนึ่งสัปดาห์ว่าเราจะไปเที่ยว ไม่เพียงแค่ความกระชั้นชิดแต่ยังมีข้อบังคับในเรื่องของเวลามาเป็นตัวแปรอีกด้วย ผม บิ่น ปุกปุย โลมา ไมค์ และไก่ สมาชิกชิกเดิมๆจากทริปเขาใหญ่ที่เคยเล่าให้ฟังในบล็อกเรื่อง รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ก็ได้มากันพร้อมหน้าพร้อมตากันเลยทีเดียว
นัดกัน 7 โมง ก็ได้ออกแปดโมงครี่ง ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ไม่ใครสุดวิสัยก็ใครสักคนในกลุ่มลืมตื่นนะแหละครับพี่น้อง 555
พวกเรานั่งรถส่วนตัวออกจากกรุงเทพฯมุ่งหน้าไปทางถนนพระราม 5 สู่ อำเภอ อัมพวา จุดหมายปลายทาง
ใช้เวลาไม่ถึงชัวโมงดี พวกเราก็มาถึงอัมพวาครับ ก่อนเที่ยวก็ต้องไปซัดก๋วยเตี๋ยวบะหมี่รสเด็ดร้านก๋องเมงจั้นกันก่อนคนละ 2 ชาม อร่อยมากครับ และสถานที่เที่ยวแรกที่พวกเราก็คือตลาดร่มหุบ ไม่ได้มาซื้อของในตลาดหรอกครับ พวกเรามารอถ่ายรูปรถไฟ
เพียงพอและพอเพียง
บรรยากาศยามเช้าของ กรุงเทพเมื่อ 05.00 น. มีคนหลายคนที่กำลังเริ่มต้นที่จะเข้านอนเพราะกลับมาจากการท่องราตรีหรือกลับจากการทำงานกะดึก และก็มีอีกหลายคนที่กำลังออกเดินทางไปที่ทำงานหรือสถานที่ต่างๆ หนึ่งในนั้นก็คือ กระผม นายนกขมิ้นน้อยธรรมดา กำลังจะได้กลับไปเยือนสถานที่เก่าเวลาใหม่ นั่นก็คือ “อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่” ซึ่งก่อนที่จะไปถึงเขาใหญ่นั้นเราได้นัดรวมตัวกันที่มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา เพื่อไปพบเพื่อนร่วมเดินทางที่แตกต่างทั้งวัยวุฒิ คุณวุฒิ และเพศ ร่วม 60 ชีวิต ซึ่งความแตกต่างทั้งหลายที่กล่าวมาไม่ได้เป็นปัญหาต่อผมเลยในการที่จะกลับเข้าไปสู่ห้องเรียนธรรมชาติขนาดใหญ่แห่งนี้ หลังจากคณะของพวกเราได้มารวมตัวกันพร้อมแล้ว คณะของเราก็เดินทางโดยใช้เส้นทางสายกรุงเทพ-นครนายก-ปราจีนบุรี ซึ่งก่อนที่เราจะเข้าไปเรียนรู้ประสบการณ์ธรรมชาติเราก็ต้องมาชำระค่าเทอมก่อนครับ นั่นไงครับด่านเก็บค่าธรรมเนียมเข้าอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ด่านเนินหอม
เมื่อชำระค่าธรรมเนียม หรือ ค่าลงทะเบียนวิชา “ธรรมชาติและประสบการณ์ศึกษา” แล้ว คณะของเราก็เริ่มเดินทางกันต่อครับ รถของเราก็ค่อยๆ วิ่งลัดเลาะตามทางลาดยาง ซึ่งสองข้างทางก็เต็มไปด้วยต้นไม้นานาชนิด และสายฝนที่โปรยปรายลงมาตลอดทาง
หลายชีวิตที่บึงบอระเพ็ด
ผมเคยเดินทางไปบึงบอระเพ็ดมาแล้วหลายครั้ง ในแต่ละครั้งพบได้ประสบการณ์ใหม่ๆ หรือได้พบกับภาพแห่งความทรงจำดีๆ ตลอด รอบนี้ก็เหมือนกัน ผมได้มาพร้อมกับคณะอาจารย์และนักศึกษาจาก มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร ซึ่งเป็นสถานศึกษาเก่าของผม โดยคณะอาจารย์พานักศึกษาออกมาศึกษาภาคสนามเรียนรู้จากของจริง หลังจากที่เราทานอาหารเที่ยงเสร็จพวกเราก็ลงเรือครับ รอบนี้เป็นเรือขนาดใหญ่มีหลังคา เหมาะสำหรับการเก็บตัวอย่าง “สาหร่าย” ในน้ำ ณ บึงบอระเพ็ดครั้งนี้จริงๆ
แอบดูช้างป่าที่ กุยบุรี ตอนสุดท้าย
สำหรับผม วันนี้วันสุดท้ายของทริปนี้ แน่นอนว่าต้องท่องเที่ยวให้คุ้มซะหน่อย
พี่ตุ้มบอกว่าไม่ไกลจากที่ทำการอุทยานฯ มีศูนย์วิจัยและเพาะพันธุ์พืช ถ้าพวกเราสนใจพี่เค้าก็จะพาไปดูครับภ จริงๆแล้วศูนย์แห่งนี้มีชื่อเรียกนะครับ แต่ผมจำไม่ได้ ต้องขออภัยด้วยครับ
คนที่ไปด้วย หลายคนมานั่งตรงกระบะกัน ทั้งที่เบาะหลังคนขับก็มีที่นั่งเหลือ ผมก็เป็นคนหนึ่งล่ะที่ชอบนั่งกระบะหลัง เพราะรู้สึกชิวๆกินลม กินบรรยากาศ มันดีจริงๆครับภ อ่อ ผู้ชายที่เห็นด้านล่างคือพี่ตุ้มเม้งครับ พี่ใหญ่ของผมเอง
