ถ้ามีโอกาสผมมักจะไปเที่ยวที่ ท้องฟ้าจำลอง กรุงเทพฯ ครับ เพื่อไปดูดาวตอนกลางวันแสกๆ
ที่นี่มีเครื่องฉายดาวในห้องโดมขนาดใหญ่ และยังมีวิทยากรคอยบรรยายให้ความรู้เกี่ยวกับดวงดาวและดาราศาตร์ให้เราได้ฟังอย่างน่าสนใจครับ
Author Archives: admin
กำเนิดเกิดก่อพ่อแม่พี่น้องชาวไทย มิวเซียมสยาม
ผมได้ยินชื่อมิวเซียมสยามหรือพิพิธภัณฑ์สยามจากเพื่อนคนนึงในออฟฟิศ น้องเค้าบอกผมว่าที่นี่มีอะไรสวยๆให้ไปถ่ายรูปเยอะแยะ วันไหนว่างๆเราไปถ่ายรูปกันนะ ผมไม่ได้ตอบรับอย่างเป็นทางการเพราะไม่แน่ใจว่าจะสะดวกเอาช่วงไหน
แต่แล้วเช้าวันเสาร์ในช่วงฤดูร้อนวันหนึ่งที่แสนว่าง อยู่ๆผมก็เกิดอยากไปมิวเซียมสยามขึ้นมาซะอย่างนั้น ผมอยากจะโทรไปชวนเพื่อนคนนั้นคนที่เคยบอกผมเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ แต่ก็ไม่อยากจะรบกวน เลยแอบไปเองซะดื้อๆโดยไม่บอกใคร ฮ่าๆ ทำเอาน้องเค้าเคืองมาจนบัดนี้ เฮียต้องขออำภัยด้วยนะหนู เหอๆ
สำหรับเพื่อนๆที่พักอยู่ในกรุงเทพฯ หากต้องการไปเยี่ยมชม มิวเซียมสยามเดินทางไปไม่ลำบากครับ และผมก็มีแผนที่มาให้แล้วครับภ คลิกที่นี่เพื่อดูแผนที่
เดิมทีความคาดหวังของผมกับที่นี่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการไปถ่ายรูปครับ แต่พอไปถึงที่นั่น แค่ตัวตึกก็ทำให้ผมรู้สึกถึงความขลังยังไงมิทราบได้
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนสุดท้าย
กว่าจะกลับจากหนองผักชีถึงที่พักที่ลำตะคองก็ปาเข้าไปทุ่มกว่า ระหว่างทางเดินกลับสองข้างทางมืดมากๆ ผิดจากขาไปคนละเรื่อง สักพักก็มีรถบริการส่องสัตว์ของอุทยานฯวิ่งตามหลังพวกเรามาเป็นขบวน
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 5
กว่า 3 กิโลที่เราต้องเดินไปสู่เป้าหมาย ณ หอส่องสัตว์หนองผักชี ระหว่างทางพวกเราโดนทากไล่เกาะไล่ดูดอีกรอบแม้จะไม่มากนักเพราะอยู่บนถนนลาดยาง จะหนักหน่อยก็แต่เจ้าปุกปุยเพื่อนผม คงจำกันได้ใช่ไหมครับตอนที่พวกเราเจอแม่กวางสาวระหว่างทางเมื่อEntryที่แล้ว ปุกปุยเค้าลุยหญ้าข้างทางเข้าไปถ่ายรูปใกล้ๆแม่กวาง ยืนอยู่ประมาณ 5 นาทีได้ พอกลับออกมาอีกครั้งพี่ทากของเราก็เกาะขานายปุกปุยมาเป็นพวงเลยล่ะครับ เด็ดออกตั้งนานกว่าจะหมด สงสัยปุกปุยเค้าคงจะเดินเข้าไปเหยี่ยบวังทากเข้าให้แล้วกระมังครับ ฮ่าๆ
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 4
หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงกันเสร็จคณะทริปก็มานั่งคุยกันถึงจุดหมายที่จะไปเที่ยวกันต่อ ผมเสนอว่าเราน่าจะไปหอดูสัตว์หนองผักชี เนื่องจากวิวที่นั่นค่อนข้างสวยงามในหน้าฝน แต่เราจะต้องเดินเท้ากว่าสามกิโลเมตร ซึ่งทุกคนตกลง แต่ก่อนอ่านเราน่าจะเข้าไปดูพิพิธภัณฑ์ในที่ทำการอุทยานฯกันก่อน
ร่วมสั่งซื้อร่ม 80 พรรษา ร่มเย็นเป็นสุขถ้วนหน้า เพื่อช่วยเหลือมูลนิธิคนตาบอดไทย
ให้กินอิ่มเพียงครั้ง…
ให้สตางค์อิ่มไม่นาน
ให้ความรู้ให้งาน อิ่มทั้งครอบครัว … อิ่มทุกชีวิต
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 3
จากจุดเริ่มต้นของการเดินป่าศึกษาธรรมชาติ ณ อ่างเก็บน้ำมอสิงโต คณะเดินป่าทั้ง 6 ชีวิตก็เริ่มออกเดินกัน เนื่องจากฝนที่ตกก่อนหน้านั้นทำให้เส้นทางที่เคยเป็นทางดินตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นล่องน้ำขนาดเล็กแทน การเดินขี้นเขาที่เป็นทางดินลื่นๆแม้จะเป็นภูเขาเตี้ยๆแต่ก็ทำให้การเดินยากอยู่ไม่น้อยครับ
พวกเราเดินขึ้นเขามาไกลพอสมควรไม่นานก็มาถึงจุดที่เรียกว่าจุดพักซึ่่งก็คือบริเวณยอดเขานั่นเองครับ เดิมทีคณะตั้งใจว่าจะพักสักนิดนึง แต่ก็ไม่สามารถหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้ เพราะมีแมลงมารบกวน เป็นแมลงดูดเลือดซะด้วย แถวบ้านผมเรียกพวกมันว่า เหลือบ
ไปดูร้านสะดวกรื้อกัน
ยามเย็นอันชุ่มฉ่ำของสายฝน ต้อนรับวันเข้าพรรษา ผมและผองเพื่อนมีโอกาสได้กลับไปเยือนห้องเรียนแห่งประสบการณ์ห้องแรกของผม ที่มีร่องรอยแห่งความสุข เศร้า เหงา หวานและซึ้ง คลุ้งตลบอบอวนไปหมดทั้งผืนป่า ตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบย่างลงไปถึงสิ่งแรกที่พบก็คือ สายฝนที่หลั่งรินแบบไม่ลืมหูลืมตา
ระหว่างที่เดินทางไปหาจุดที่จะสร้างบ้าน พักชั่วคราว (กางเต็นท์) สายตาสั้นเฉียบคมดั่งเหยี่ยวของผมไปสะดุดเข้ากับก้อนดำๆ กลางสนามหญ้า มันคือ “ลิงกัง” มีชื่อสามัญว่า Pig-tailed Macaque และมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Macaca nemestrina กำลังหอบหิ้วบางอย่างถ้าผมมองดูไม่ผิดมันน่าจะเป็นเศษอาหาร แล้วเศษอาหารที่ว่ามาจากไหน ? ด้วยความสอดรู้สอดเห็นของผมจึงตามไปดูหวังว่าจะได้รู้ว่า “ใคร” คือ ผู้ใจบุญ (บุญเกิดกับคนแต่บาปเกิดกับลิง)
หมาเหนือเมฆ
วันนี้ได้พบประสบกับเรื่องที่ “เป็นตางึด” อีกครั้ง (ภาษาอีสาน แปลว่า อัศจรรย์ใจ) เพราะภาพที่เห็นไม่ใช่ครั้งแรกที่พบ แต่เป็นครั้งแรกที่มีกล้องติดตัวก็เลยได้ภาพนี้มา นั่นก็คือ “หมาเหนือเมฆ”
ไม่ใช่ชื่อหนังหรอกครับ แต่ที่เอามาพูดถึงเป็นเพราะหากเราเปรียบเทียบความสูงของกำแพงแล้ว สุนัขตัวนี้มันคงจะกระโดดไม่ถึงแน่เพราะต้นโมกสูงท่วมหัวผมอีก แต่มันคงต้องมีวิธีขึ้นอย่างแน่นอนครับ หลายๆ คนที่นั่งรอรถเมล์ป้ายนี้คงจะมองเป็นแค่เรื่องธรรมดา เพราะเป็น “เรื่องของหมามัน”
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 2
แม้เมื่อคืนฝนจะตกตลอด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ต่อพวกเรามากนัก น้องๆและนายปุยเพื่อนของผมต่างสนทนาพูดคุยกันอย่างออกรส ทั้งที่ไม่เคยได้พบปะพูดคุยกันมาก่อน จะมีก็แต่เจ้าโลมาที่เคยพูดคุยกับปุยบ้างทางmsn และก็คุยกันนิดหน่อยในร้านอาหาร ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีของทั้งสองคนครับ เนื่องจากอาชีพและสายงานใกล้เคียงกัน
ใต้ผ้าใบที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝน ทุกคนต่างนำเสนอและแสดงความคิดเห็นในเรื่องราวต่างๆที่ตนเองเคยประสบ บ้างก็เป็นเรื่องเดียวกัน บ้างก็เป็นเรื่องใหม่ ผมว่ามันเป็นภาพที่ดูดีทีเดียว
ยกตัวอย่างเช่น นายบิ่นไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่านายไก่ลูกน้องในทีม จะเคยผ่านการเกณฑ์ทหารเหมือนกับตน แถมยังเป็นทหารเกณฑ์รุ่นพี่ซะด้วย(เพราะเกณฑ์ก่อน ฮาๆ)
กว่าจะเข้าเต้นท์นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้วล่ะครับ กระนั้น ฝนเจ้าก็ยังคงตกต่อจนถึงเช้า ZZZZZ
