ให้กินอิ่มเพียงครั้ง…
ให้สตางค์อิ่มไม่นาน
ให้ความรู้ให้งาน อิ่มทั้งครอบครัว … อิ่มทุกชีวิต
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 3
จากจุดเริ่มต้นของการเดินป่าศึกษาธรรมชาติ ณ อ่างเก็บน้ำมอสิงโต คณะเดินป่าทั้ง 6 ชีวิตก็เริ่มออกเดินกัน เนื่องจากฝนที่ตกก่อนหน้านั้นทำให้เส้นทางที่เคยเป็นทางดินตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นล่องน้ำขนาดเล็กแทน การเดินขี้นเขาที่เป็นทางดินลื่นๆแม้จะเป็นภูเขาเตี้ยๆแต่ก็ทำให้การเดินยากอยู่ไม่น้อยครับ
พวกเราเดินขึ้นเขามาไกลพอสมควรไม่นานก็มาถึงจุดที่เรียกว่าจุดพักซึ่่งก็คือบริเวณยอดเขานั่นเองครับ เดิมทีคณะตั้งใจว่าจะพักสักนิดนึง แต่ก็ไม่สามารถหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้ เพราะมีแมลงมารบกวน เป็นแมลงดูดเลือดซะด้วย แถวบ้านผมเรียกพวกมันว่า เหลือบ
ไปดูร้านสะดวกรื้อกัน
ยามเย็นอันชุ่มฉ่ำของสายฝน ต้อนรับวันเข้าพรรษา ผมและผองเพื่อนมีโอกาสได้กลับไปเยือนห้องเรียนแห่งประสบการณ์ห้องแรกของผม ที่มีร่องรอยแห่งความสุข เศร้า เหงา หวานและซึ้ง คลุ้งตลบอบอวนไปหมดทั้งผืนป่า ตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบย่างลงไปถึงสิ่งแรกที่พบก็คือ สายฝนที่หลั่งรินแบบไม่ลืมหูลืมตา
ระหว่างที่เดินทางไปหาจุดที่จะสร้างบ้าน พักชั่วคราว (กางเต็นท์) สายตาสั้นเฉียบคมดั่งเหยี่ยวของผมไปสะดุดเข้ากับก้อนดำๆ กลางสนามหญ้า มันคือ “ลิงกัง” มีชื่อสามัญว่า Pig-tailed Macaque และมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Macaca nemestrina กำลังหอบหิ้วบางอย่างถ้าผมมองดูไม่ผิดมันน่าจะเป็นเศษอาหาร แล้วเศษอาหารที่ว่ามาจากไหน ? ด้วยความสอดรู้สอดเห็นของผมจึงตามไปดูหวังว่าจะได้รู้ว่า “ใคร” คือ ผู้ใจบุญ (บุญเกิดกับคนแต่บาปเกิดกับลิง)
หมาเหนือเมฆ
วันนี้ได้พบประสบกับเรื่องที่ “เป็นตางึด” อีกครั้ง (ภาษาอีสาน แปลว่า อัศจรรย์ใจ) เพราะภาพที่เห็นไม่ใช่ครั้งแรกที่พบ แต่เป็นครั้งแรกที่มีกล้องติดตัวก็เลยได้ภาพนี้มา นั่นก็คือ “หมาเหนือเมฆ”
ไม่ใช่ชื่อหนังหรอกครับ แต่ที่เอามาพูดถึงเป็นเพราะหากเราเปรียบเทียบความสูงของกำแพงแล้ว สุนัขตัวนี้มันคงจะกระโดดไม่ถึงแน่เพราะต้นโมกสูงท่วมหัวผมอีก แต่มันคงต้องมีวิธีขึ้นอย่างแน่นอนครับ หลายๆ คนที่นั่งรอรถเมล์ป้ายนี้คงจะมองเป็นแค่เรื่องธรรมดา เพราะเป็น “เรื่องของหมามัน”
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 2
แม้เมื่อคืนฝนจะตกตลอด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ต่อพวกเรามากนัก น้องๆและนายปุยเพื่อนของผมต่างสนทนาพูดคุยกันอย่างออกรส ทั้งที่ไม่เคยได้พบปะพูดคุยกันมาก่อน จะมีก็แต่เจ้าโลมาที่เคยพูดคุยกับปุยบ้างทางmsn และก็คุยกันนิดหน่อยในร้านอาหาร ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีของทั้งสองคนครับ เนื่องจากอาชีพและสายงานใกล้เคียงกัน
ใต้ผ้าใบที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝน ทุกคนต่างนำเสนอและแสดงความคิดเห็นในเรื่องราวต่างๆที่ตนเองเคยประสบ บ้างก็เป็นเรื่องเดียวกัน บ้างก็เป็นเรื่องใหม่ ผมว่ามันเป็นภาพที่ดูดีทีเดียว
ยกตัวอย่างเช่น นายบิ่นไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่านายไก่ลูกน้องในทีม จะเคยผ่านการเกณฑ์ทหารเหมือนกับตน แถมยังเป็นทหารเกณฑ์รุ่นพี่ซะด้วย(เพราะเกณฑ์ก่อน ฮาๆ)
กว่าจะเข้าเต้นท์นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้วล่ะครับ กระนั้น ฝนเจ้าก็ยังคงตกต่อจนถึงเช้า ZZZZZ
รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ตอนที่ 1
ก่อนที่จะตัดสินใจจัดทริปนี้ผมคิดอยู่นานหลายตลบ ว่าจะจัดดีหรือป่าวหนอ เพราะช่วงเวลาหลายเดือนจากนี้คือฤดูกาลของฝนฟ้า ขืนดื้อจัดไปก็คงจะไม่มีเพื่อนๆตอบรับกลับมาเป็นแน่แท้
บ้านเราเมืองเราอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร เมื่อเข้าเดือนหกฝนก็จะตกกระหน่ำจนถึงเดือนเก้าเดือนสิบ ทริปนี้อยู่ในเดือนเจ็ดพอดิบพอดี ซึ่งไม่ว่าผมจะจัดทริปไปที่แห่งไหนก็คงหนีไม่พ้นสายฝนอยู่ดี
ปลูกกล้วยให้ช้างกิน
เสาร์ อาทิตย์ทั้งที อยู่บ้านว่างๆ ทำอะไรดีหว่า… คิดไม่ออกเอางี้ดีกว่า ฆ่าเวลาด้วยการเล่น hi5 และกัน
หลังจากเปิดอ่าน commentภ โอ้วววว ฟ้าประทาน
”ดีค่ะน้องแทนสบายดีไห๊มเอ่ยคิดถึงๆๆ
พี่มีทริปอาสามาเสนอล่ะน่าสนใจๆๆ ส่งเมล์ไปให้แล้วลองดูน๊ะ…”
หลังจากอ่าน สรุปใจความได้ว่า เป็นทริปอาสาภ ปลูกกล้วย ปลูกหญ้า ให้ช้างกิน
แทนคุงรีบตอบกลับทันที ทันใด “สนใจคร้าบบบ จองให้ด้วย”
และแล้ว วันที่ที่เดินทางก็มาถึง นัดเจอกันที่ คิงพาว์เว่อร์ซอยรางน้ำ ตอน 6.00 โมง
มาด้วยอาการเมาขี้ตาสุดๆ ในการมาครั้งนี้ คิดไว้ในใจว่า จะไปถ่ายรูปเด็ดๆมาให้ได้ 555
(มีใจอยากทำงานหน่อยนึง แอบเลว) ถึงที่นู่น ก็ประมาณ 11.00 กว่าๆ มั้งไม่แน่ใจ เพราะก็ยังเมาขี้ตาอยู่ดีนั่นแล่ะ
ขอเล่าเมื่อหน้าหนาวที่ผ่านมาที่เจ็ดคต ตอนสุดท้าย
หลังจากเดินทางออกจากทุ่งทานตะวัน พวกเราก็แวะทางอาหารเล็กน้อยก่อนเดินทางต่อไปยังจุดหมายสุดท้ายของทริปนี้คือ Primo Posto del Khao Yai
ผมเห็นนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวที่อุทยานฯเขาใหญ่แวะมาที่นี่และถ่ายรูปไปโพสต์บนอินเทอร์เน็ตกัน ดูแล้วมันสวยแปลกตาดี ก็เลยลองแวะมาดูมั่ง เผื่อจะมีอะไรถูกใจ
และก็ไม่ผิดหวังครับ ที่นี่ดูสวยกว่าที่ผมคิดไว้ มีหลายคนบอกว่าเป็นสถาปัตยกรรมแบบอิตาลี่ แต่ทำไมผมนึกถึงแต่ตึกรามบ้านช่องในหนังเม็กซิกันก็ไม่รู้สินะ
ขอเล่าเมื่อหน้าหนาวที่ผ่านมาที่เจ็ดคต 7
หลังจากเดินทางออกจากศูนย์ฯเจ็ดคต จุดหมายปลายทางที่เราจะเดินทางไปต่อคือทุ่งทานตะวันครับ
ทุ่งทานดอกตะวันมีอยู่มากมายในจังหวัดสระบุรี โดยเฉพาะตลอดเส้นทางที่จะวิ่งเข้าไปที่น้ำตกเจ็ดสาวน้อย ซึ่งหากมาจากกรุงเทพฯนั่งรถมาทางถนนมิตรภาพ(ถนนที่จะไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เลี้ยวซ้ายเข้าไปยังเส้นทางจะบอกว่าไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยเราก็จะเจอดอกทานตะวันตลอดทางเลยล่ะครับ
จริงๆแล้วดอกทานตะวันเป็นพืชไร่ที่ชาวบ้านเค้าปลูกกันในช่วงฤดูหนาวกันอยู่แล้ว ด้าวเพราะความสวยงามของมันจึงมักจะมีหมู่นักท่องเที่ยวลงจากรถไปถ่ายรูปด้วยประจำ และจึงกลายมาเป็นประเพณีนิยมของคนทั่วไปที่ต้องแวะเวียนมาถ่ายรูปและคนท้องถิ่นเองก็จะเกิดรายได้เข้าอีกทางครับ อันนี้ถือเป็นเรื่องดี เที่ยวไทยช่วยไทยครับ
ขอเล่าเมื่อหน้าหนาวที่ผ่านมาที่เจ็ดคต 6
เช้าวันที่สองของทริป ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนตึง เนื่องจากเมื่อคืนเรานั่งซึบซับเอาบรรยากาศของศูนย์ฯเจ็ดคตดึกเกินไปหน่อย ก็แน่ล่ะครับ เรามีเวลากันแค่ 2 วันกะอีก 1 คืน ไหนเลยจะยอมให้เวลาผันผ่านโดยเปล่าประโยชน์
เช้าของวันนี้เป็นเช้าของฤดูหนาวที่ดูสวยงามมากๆอีกวันนึงของผม แม้จะลมแรงไปหน่อยแต่ในสายลมก็อัดแน่นไปด้วยความบริสุทธิ์สะอาดที่เจือจางไปด้วยกลิ่นของใบไม้และไอน้ำ ลมที่แรงบวกกับอากาศที่หนาวอยู่แล้วยิ่งทำให้คณะทริปของผมหนาวเป็นเท่าทวี
