ต้นปี 54 ราว ๆเดือนมีนาคมผมได้มีโอกาสขึ้นไปเยือนภูทับเบิกเป็นครั้งแรกครับ อันที่จริงแล้วการไปเยือนภูทับเบิกในครั้งนั้นเป็นการไปปฏิบัติงาน ดังนั้นจึงไม่ได้คาดหวังฟิลลิ่งที่จะได้รับจากการท่องเที่ยวเสียเท่าไร แต่ก็ยอมรับว่าได้แอบหยิบฉวยระหว่างการทำงานมาได้ค่อนข้างเยอะพอสมควร ซึ่งก็มากพอที่จะนำมาเล่าให้เพื่อน ๆฟังกันเพลิน ๆได้

ไปเยือนภูทับเบิกครั้งแรก
เรียกที่นี่ว่าเป็นเมืองหลวงแห่งกระหล่ำปลียังได้เลยนะนี่

ภูทับเบิก ตั้งอยู่ที่บ้านทับเบิก ตำบลวังบาล ระยะทางห่างจากอำเภอหล่มเก่าราว 40 กิโลเมตร ซึ่งก็ควบรวมถึงห่างจากตัวเมืองเพชรบูรณ์ประมาณ 90 กิโลเมตรด้วยเช่นเดียวกันครับ ผมและทีมงานเริ่มต้นเดินทางออกจากกรุงเทพฯกันตั้งแต่บ่าย 3 โมงกว่าจะถึงที่พักบนภูทับเบิกก็มืดค่ำแล้ว ระหว่างเส้นทางพยายามมองออกไปนอกรถแต่ก็ไม่เห็นวิวสวย ๆเสียเท่าไร ทราบแต่เพียงว่าเส้นทางชันที่ขึ้นภูทับเบิกในช่วงเวลาที่ไม่มีแสงอาทิตย์นั้นมีความยากอยู่พอสมควร รู้สึกได้จากปฏิกิริยาของพี่โชเฟอร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

Continue reading

เหยื่อสำหรับตกเหล็กน้ำพี้
เหยื่อสำหรับตกเหล็กน้ำพี้

สมัยหนึ่งที่บรรพบุรุษของเรายังใช้ดาบเป็นอาวุธในการต่อสู้กับศัตรู ผู้สร้างอาวุธจำเป็นจะต้องแสวงหาแหล่งแร่เหล็กสำหรับเป็นต้นทุนในการผลิตที่สามารถรองรับกับความต้องการจำนวนมหาศาลได้ บ่อเหล็กน้ำพี้จึงเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ได้มีการขุดหาแร่เหล็ก ทั้งได้มีการตั้งเตาถลุงและโรงตีมากมายในพื้นที่ดังกล่าว ดังจะเห็นได้จากหลักฐานการค้นพบเตาถลุงเหล็กโบราณที่ตั้งอยู่ในรัศมีหลายกิโลเมตรจาก บ่อเหล็กน้ำพี้

Continue reading

เมื่อได้เห็นโฆษณาประชาสัมพันธ์ถึงนิทรรศน์รัตนโกสินทร์แห่งนี้จากเฟสบุ๊คก็รู้สึกว่าน่าสนใจและก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปในวันหยุดสุดของสัปดาห์นั้นทันทีครับ จำว่าเราใช้เวลาศึกษาสถานที่กันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งก็เหมือนหลาย ๆการเดินทางที่ผ่านมานั่นแหละครับ คือแค่พอเห็นว่าสถานที่มีความน่าสนใจเราก็ใช้เวลาติดสินใจง่าย ๆไว ๆจะดีหรือไม่ดีอย่างไรวัดดวงเอาดาบหน้าครับ

นิทรรศน์รัตนโกสินทร์
นิทรรศน์รัตนโกสินทร์ ในวันหยุดคนจะหนาตาหน่อยนะครับ แต่ก็ดีครับได้เดินชมกันเป็นหมู่คณะ ไม่เหงา

นิทรรศน์รัตนโกสินทร์ที่พวกเราได้ไปสัมผัสนั้นเป็นอีกมิติหนึ่งของการนำเสนอความรู้ความเป็นมาของกรุงรัตนโกสินทร์ที่มีการนำเทคโนโลยีมัลติมีเดียเข้ามาใช้ แม้หลายจุดจะยังไม่ปฏิสัมพันธ์ (Interactive) กับผู้ชมเท่าใดนัก แต่ก็ถือว่าการนำเสนอข้อมูลผ่านระบบมัลติวิชั่นนั้นเค้าทำได้ดีเลยทีเดียว สำหรับผู้ที่สนใจจะเดินทางไป นิทรรศน์รัตนโกสินทร์ ตั้งอยู่ถนนราชดำเนินกลาง แขวงบวรนิเวศ เขตพระนคร ในกรุงเทพมหานคร เปิดทำการตั้งแต่เวลา 10.00 – 17.00 น. หยุดวันเดียวคือวันจันทร์ หากใครมีรถก็สามารถที่จอดรถแถว ๆนั้นได้ เช่น บริเวณวัดราชนัดดาฯ หรือที่จอดของเอกชน ซึ่งก็ต้องเสียตังค์จอด (อันนี้อย่างไรโทรไปถามเจ้าหน้าที่ของนิทรรศน์รัตนโกสินทร์ดูนะครับ) หากท่านใดสนใจหรืออยากศึกษารายละเอียดก่อนก็เข้าไปดูได้ในนี้นะครับ http://www.nitasrattanakosin.com/contactus.php?lang=th

ซึ่งในการชมนิทรรศน์รัตนโกสินทร์เราจะต้องผ่านห้องแสดงต่าง ๆดังต่อไปนี้ครับ

Continue reading

ยามหัวค่ำของค่ำคืนวันหนึ่งสักสามปีเห็นจะได้ หลังเสร็จจากกิจธุระ Survey สถานที่จัดงานสัมมนาประจำปีบริษัทเป็นที่เรียบร้อย คณะทีมงานสำรวจก็ได้มีโอกาสแวะเข้าไปเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตอีกแห่งหนึ่งในอำเภอหัวหิน ที่นี่มีชื่อว่า “เพลินวาน”

 

แวะเพลินที่ เพลินวาน
แวะเพลินที่ เพลินวาน

เพลินวาน ได้ที่ว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่รวบรวมเอาความเก่าจากครั้งอดีตมาปั้นและปรุงแต่งใหม่ให้ได้อารมณ์แบบเดิม ๆ หรือจะเรียกว่าเป็น “Retro Village”เลยก็คงจะพอได้ สำหรับนักท่องเที่ยวผู้แสวงของบรรยากาศแบบ Retro นั้น ที่นี่มีทั้งสิ่งของเครื่องใช้, อาหารการกิน หรือตัวรูปลักษณ์ของตัวอาคารที่ถูกออกแบบมาให้ดูย้อนยุคซึ่งก็ถือว่าทำได้ดี แม้บางจุดอาจจะยังดูไม่ค่อยเนียนเท่าใดนัก โดยเฉพาะกับนักท่องเที่ยวบางคนที่เคยผ่านยุคสมัยนั้นมาก่อนก็ตาม

Continue reading

เคยไปน่านครั้งแรกตอนปี 54 ช่วงนั้นไปทำงานด้านภัยพิบัติครับ ตอนนั้นน้ำท่วมที่น่านอย่างหนัก ไม่นานถัดจากนั้นน้ำก้อนดังกล่าวกไหลมารวมกันกับน้ำจากแหล่งอื่นที่แม่น้ำเจ้าพระยา และบ่าไหลต่อลงมาท่วมภาคกลางซึ่งรวมถึงกรุงเทพฯ จนใคร ๆ ก็เรียกเหตุการณ์อุทกภัยในครั้งนั้นว่า “มหาอุทกภัย”

น่าน

ครั้งนี้จึงเป็นการมาเยือนจังหวัดน่านเป็นครั้งที่สอง เผอิญว่ารุ่นสมัยน้องมหาวิทยาลัยสละโสด เราเลยถือโอกาสมาเที่ยวด้วยในตัว แต่ก็ไม่ได้ไปหลายที่นักเพราะช่วงนั้นเป็นช่วงฤดูร้อนอากาศอบอ้าวใช้ได้เลยทีเดียว อย่างไรก็ตามแต่เราและเพื่อน ๆก็ยังคงพอมีเวลาที่จะเตร็ดเตร่ ไปยังสถานที่สำคัญ ๆหลายแห่งของเมืองน่านพอหอมปากหอมคอ

Continue reading

กลับจากเดินธรรมยาตราถึงกรุงเทพฯในตอนเช้า มาทำงานตอนกลางวัน ตกเย็นก็ไปเที่ยวพักผ่อนต่อที่ เชียงคาน

มาเชียงคานใครๆ ก็อยากจะเห็นบ้านไม้เดิมๆ วัฒนธรรมเดิมๆ ของที่นี่ ซึ่งผมก็ได้เห็นทั้งหมดครับ บางคนบอกว่าที่นี่มันเปลี่ยนไปแล้ว ใช่ครับ มันเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเหมือนกันกับหลายๆ สิ่งบนโลกใบนี้ที่เปลี่ยนไปนั่นแหละ แต่คนที่นี่เค้าก็เรียนรู้และเข้าใจนะครับว่าจะเก็บรักษาสิ่งใดเอาไว้หรือคงสภาพสิ่งใดเอาไว้ให้นานที่สุด

สำหรับความเปลี่ยนแปลงของเชียงคาน ผมคิดว่ามันอยู่ที่เราครับ ว่าจะมองอย่างไร มองหาอะไร เป็นเรื่องจำเพาะของแต่ละบุคคลนะ แต่สิ่งสำคัญที่สุดเราต้องไม่ลืมใส่ใจกับสิ่งอื่นรอบด้านด้วย โดยเฉพาะกับคน เพราะทุกสิ่งที่เปลี่ยนไปหรือคงอยู่ คนมักเป็นตัวแปรหลักและเป็นตัวแปรตามอยู่เสมอ

จะอย่างไรก็ ขอสนับสนุนให้พี่น้องและผองเพื่อนได้เดินทางท่องเที่ยว ตราบเท่าที่สังขารของเราจะอำนวยครับ ผมเชื่อเสมอว่าการเดินทาง สามารถเปลี่ยนหลายสิ่งหลายอย่างในตัวเราได้

วันนี้จะเป็นวันที่ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯเสียแล้วล่ะครับ ยังขาดอยู่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ทำและเป็นเป้าหมายสำคัญของการมาบึงกาฬในครั้งนี้ที่จะละเลยไปไม่ได้ นั่นก็คือ การรดน้ำกระดูกหรือการสรงน้ำอัฐิคุณยายของผม

Continue reading

ท่ามกลางอากาศหนาว แสงแรกของวันก็ทำหน้าที่เป็นตัวเบิกทางให้เห็นถึงความงามของธรรมชาติรอบบริเวณวัดศรีบุญเรือง ตำบลชัยพร จังหวัดบึงกาฬ และแม้จะเป็นหกโมงเช้า แต่ดวงอาทิตย์เจ้าก็ยังคงไม่ยอมที่จะตื่นจากภวังค์ ซึ่งก็เป็นไปธรรมชาติของช่วงเหมันตฤดู

Continue reading

เย็นวันนี้พวกเราต้องเดินทางไป “วัดศรีบุญเรือง” ตำบลชัยพร เป็นที่ซึ่งหลวงลุงที่ป็นญาติผู้ใหญ่ของผมเป็นเจ้าอาวาสอยู่ วัดนี้อยู่ห่างจากตัวจังหวัดราวยี่สิบกว่ากิโลเห็นจะได้ เป็นวัดป่าที่ติดริมแม่น้ำโขงครับ หากท่านใดจะเดินทางทำบุญก็ดูจากแผนที่ด้านล่าง แต่เนื่องจากยังไม่มีใครเข้าไปปักหมุดใน Google Maps การค้นหาสถานที่จึงจะยังไม่เจอ ดังนั้นหากจะไปให้ถึงจุดหมายกันจริง ๆ ก็ให้ไปตั้งหลักที่ตำบลชัยพรก่อน จากนั้นก็ค่อยถามคนที่นั่นดูก็ได้ครับ เพราะจากตัวตำบลถึงวัดห่างกันไม่กี่กิโลครับ

Continue reading

ในเช้าวันแรกของปี ผม แม่และน้องสาว มีนัดกันออกไปใส่บาตรทำบุญปีใหม่ ซึ่งเป็นพิธีใส่บาตรทำบุญปีใหม่ร่วมกันของชาวบึงกาฬน่ะครับ ปกติแล้วที่นี่เค้าจะจัดกันทุกวันที่ 1 มกราคมของทุกปี สถานที่คือลานด้านหน้าที่ว่าการอำเภอ(เดิม) ติดริมแม่น้ำโขงพอดี ระยะทางจากบ้านถึงทีใส่บาตรก็ประมาณกิโลนิด ๆ เดินไปก็ไม่ไกลมากนัก และอากาศเช้านี้ก็ยังหนาวอยู่เหมือนเดิม การเดินจึงเป็นการออกกำลังและอบอุ่นร่างกายไปในตัวครับ

Continue reading