เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสพาครอบครัวไปไหว้พระที่ วัดแม่นางปลื้ม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
จึงขอเล่าประวัติย่อ ๆ ให้เพื่อน ๆ ฟังกันสักนิด ครั้งหนึ่งองค์พระนเรศได้ปลอมตัวออกไปดูสารทุกข์สุขดิบประชาชนขอท่าน และเพื่อไม่ให้ดูมีเอิกเกริกท่านจึงได้แอบออกไปคนเดียวโดยที่ไม่มีทหารติดตาม ระหว่างที่กำลังพายเรือกลับเข้าวังก็ได้เกิดฝนตกหนักทำให้เปียกปอนไปทั้งตัว บังเอิญว่าแถวนั้นมีบ้านของชาวปลูกริมน้ำพอดีจึงได้แวะเข้าไปขอหลบฝน
เมื่อได้ไปถึงอุตรดิตถ์น้อยคนนักที่จะพลาดโอกาสไปเยี่ยมเยือนอำเภอลับแลหรือเมืองลับแล ด้วยเพราะที่นี่คือแลนด์มาร์กที่มากมายไปด้วยสิ่งที่น่าสนใจไม่ว่าเป็นสถานที่ วัฒนธรรมที่หลากลาย อาหารการกิน และผลไม้อันเลื่องชื่ออย่างทุเรียนหรือลางสาด เป็นต้น
ต้นปี 54 ราว ๆเดือนมีนาคมผมได้มีโอกาสขึ้นไปเยือนภูทับเบิกเป็นครั้งแรกครับ อันที่จริงแล้วการไปเยือนภูทับเบิกในครั้งนั้นเป็นการไปปฏิบัติงาน ดังนั้นจึงไม่ได้คาดหวังฟิลลิ่งที่จะได้รับจากการท่องเที่ยวเสียเท่าไร แต่ก็ยอมรับว่าได้แอบหยิบฉวยระหว่างการทำงานมาได้ค่อนข้างเยอะพอสมควร ซึ่งก็มากพอที่จะนำมาเล่าให้เพื่อน ๆฟังกันเพลิน ๆได้
ภูทับเบิก ตั้งอยู่ที่บ้านทับเบิก ตำบลวังบาล ระยะทางห่างจากอำเภอหล่มเก่าราว 40 กิโลเมตร ซึ่งก็ควบรวมถึงห่างจากตัวเมืองเพชรบูรณ์ประมาณ 90 กิโลเมตรด้วยเช่นเดียวกันครับ ผมและทีมงานเริ่มต้นเดินทางออกจากกรุงเทพฯกันตั้งแต่บ่าย 3 โมงกว่าจะถึงที่พักบนภูทับเบิกก็มืดค่ำแล้ว ระหว่างเส้นทางพยายามมองออกไปนอกรถแต่ก็ไม่เห็นวิวสวย ๆเสียเท่าไร ทราบแต่เพียงว่าเส้นทางชันที่ขึ้นภูทับเบิกในช่วงเวลาที่ไม่มีแสงอาทิตย์นั้นมีความยากอยู่พอสมควร รู้สึกได้จากปฏิกิริยาของพี่โชเฟอร์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
คืนนี้ หน่วยพิทักษ์อุทยานที่ 3 ตะเพินคี่ภอากาศยังคงเย็นยะเยือกเหมือนเดิมครับ แม้เหล้าจะเข้าปากไปพอสมควรแต่ก็ไม่ได้ทำให้อุ่นขึ้นสักเท่าไร เอ แต่จะว่าไป กับความเชื่อที่ว่าดื่มเหล้าแล้วทำให้ร่างกายอบอุ่นนั้นล่าสุดเค้าก็วิจัยออกมาแล้วนะครับว่าไม่จริง การที่เรารู้สึกว่าร่างกายอุ่นนั้นก็เพราะแอลกอฮอร์ทำให้ระบบประสาททำงานช้าหรือเกิดอาการชาเฉยๆ เราก็เลยรู้สึกว่าไม่หนาว ทั้งที่ความจริงแล้วร่างกายก็ยังคงได้รับอุณหภูมิที่เป็นอยู่จริงๆ เท่าเดิม ดังนั้นเราควรใส่เสื้อผ้าให้อุ่นๆ เข้าไว้จะเป็นการดีที่สุดครับ
จากตอนที่แล้ว ภhttp://www.world.in.th/?p=1767
เมื่อคืนอากาศหนาวได้ใจดีเหมือนกัน ก็แน่ล่ะครับ นี่มันหน้าหนาวหนิเนาะ หนำซ้ำที่นี่ก็อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลพอสมควร คืนแรกของทริปเขาเทวดา มันช่างได้อารมณ์เสียจริง ยิ่งได้มีโอกาสนั่งล้อมวงทานอาหาร ดื่มเหล้า พูดคุยเฮฮากันกับเพื่อน ๆ ในค่ำคืนที่ดาวกระจายเต็มท้องฟ้ากับอากาศหนาวเย็นปีล่ะครั้งนั้น เป็นความสุขของชีวิตที่หาไม่ค่อยจะได้บ่อยนักกับคนทำงานออฟฟิศในเมือง และเมื่อมีโอกาสก็ควรจะตักตวงความสุขนั้นไว้ ใช่ไหมล่ะครับ
เขาเทวดา เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ไม่ห่างจากกรุงเทพฯ มากนัก คิดว่าน่าจะเหมาะกับเพื่อน ๆ ที่ไม่ค่อยจะมีวันหยุดมากนัก แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยใจอยากจะท่องเที่ยว ยิ่งถ้าเป็นการเที่ยวในเชิงอนุรักษ์ เดินป่า นอนเต้นท์ ก่อไฟ ทำอาหาร เล่นน้ำตก ถ่ายภาพ ชมถ้ำ และปีนเขา และแน่นอนครับคุณเป็นสายเลือดเดียวกับพวกผมอย่างไม่ต้องสงสัย
ตอนแรกผมคาดหวังไว้ว่าทริปนี้จะได้สัมผัสกับความหนาวเย็น แต่แล้วก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวัง เพราะลมหนาวแห่งฤดูกาลเจ้าได้พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไปอย่างไม่ไยดีภ ทิ้งไว้แต่เพียงความอบอ้าวและฝนฟ้าบางๆ พอได้ดับคลายร้อนเท่านั้นเอง
นครนายก จังหวัดที่ผมเคยตั้งใจไว้หลายครั้งแล้วล่ะครับว่าจะมาเยี่ยมเยือนพักผ่อน ก่อนหน้านั้นผมเคยเดินทางผ่านที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่คิดที่จะแวะเที่ยวเป็นจริงเป็นจังเลยสักกะครั้ง ทริปนี้จึงถือว่าเป็นโอกาสอันดีครับ
ผมวาดฝันไว้ว่าที่ๆเราจะไปพักกางเต้นท์จะเป็นสถานที่เงียบๆใต้เขื่อนขุนด่านปราการชล มีลำธารเย็นๆไหลผ่าน นั่งชิวด์ๆดูดาวกลางคืน และตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ในยามเช้า นึกแล้วมีความสุขจังวุ้ย
งัวเงียตื่นกันตั้งแต่หกโมงเช้า เมื่อคืนเจ้าไก่คงเข็ดไปอีกนานที่ได้นอนไกล้นายปุกปุย และจากนี้ไปคงจะไม่ได้มานอนที่เดียวกันอีกต่อไป ด้วยเสียงกรนระดับซูเปอร์โชนิกบูมทั้งคืน แต่ละจังหวะไม่ซ้ำกัน เดชะบุญผมรู้ตัวทันอีกเช่นเคย จึงชิงหลับไปซะก่อน จะมีก็แต่เจ้าไก่ที่ต้องทนทุรนทุรายจนถึงเช้า 55
ผมไม่ได้ใส่บาตรมานานล๊ะ วันนี้จึงรู้สึกดีมากๆครับ ได้อุทิศส่วนกุศลถึงเจ้ากรรมนายเวรและญาติผู้ล่วงลับ
รองท้องด้วยขนมปังและปลาท่องโก๋ที่เจ้าของโฮมสเตย์เค้าเตรียมไว้ให้ ตบด้วยกาแฟร้อนๆ เท่านี้ก็ตาสว่างแล้วล่ะครับ เดินโต่เตร่อยู่ได้สักพักคณะทริปก็กลับไปอาบน้ำอาบท่าเก็บข้าวของสัมภาระเดินทางไปยังตลาดอัมพวาอีกครั้ง
เดินเล่นในสวนอุทยานฯร.2 กันได้สักพักใหญ่ พวกเราก็ตรงสู่ที่พักโฮมสเตย์ที่พักที่น้องโลมาได้โทรมาจองไว้ก่อนหน้านี้ และเหมือนจุดไต้ตำตอครับ เจ้าของบ้านโฮมสเตย์เป็นคุณอาแท้ๆของน้าโต๊ดเพื่อนในกลุ่มพวกเรา จึงได้เพิ่มบรรยากาศของความอบอุ่นเป็นกันเองมากขึ้นไปอีกครับ
เมื่อวางสัมภาระสิ่งของทุกอย่างในห้องเสร็จก็ตรงสู่ตลาดอัมพวาโดยทันที พวกเราเดินเลาะริมคลองไปเรื่อยๆ กินลมกินบรรยากาศ และถ่ายรูป พบเห็นวิถีชีวิตเดิมๆของชาวบ้านที่นี่ มันเป็นภาพที่น่าดูชมจริงๆครับ เหมือนย้อนยุคเข้าไปสมัยสมบัติ เมทะนีย์ยังหนุ่มแน่น
ช่วงต้นๆของเส้นทางก่อนถึงตัวตลาดดูเงียบสงบดีครับ กระทั่งมีเรือหางยาวเสียงดังวิ่งผ่าน ความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้น ผมก็คิดในใจว่า มาแล้วความศิวิไลและความวุ่นวายคืบครานเข้ามาแล้ว สงสัยว่าเสียงดังอย่างนี้คนแถวนี้เค้าไม่รำคาญบ้างหรือ เสียงดังๆแบบนี้ในยามดึกดื่นใครหนอจะไปนอนหลับหว่า ก็เอาเถอะนะคิดว่ามันคงไมได้เพิ่งมาดังกันวันนี้หรอก คนที่นี่คงปรับตัวกันได้แล้วล่ะภ พอมองย้อนกลับไปบนเส้นทางที่เราเดินมา โฮมสเตย์ที่ผมพักอยู่ตรงข้ามวัดที่เห็นอยู่ไกลๆโน่นครับ
