ทริปนี้ผมได้วันลาพักร้อนมาสองวันบวกกับวันเสาร์อาทิตย์ก็เป็นสี่วันพอดิบพอดีไม่ขาดไม่เกินครับ พี่ตุ้ม นายปุ้ม และเจ้าเต่าบอกว่าจะไปรออยู่ที่ อุทยานแห่งชาติกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ที่ต้องไปรอผมที่นั่นก็เพราะสองคนนี้เค้าได้รับเชิญเป็นวิทยากรให้กับคณะนักเรียนที่มาทำค่ายสิ่งแวดล้อมที่กุยบุรีก่อนหน้าพวกผมจะไปถึงครับ

การเดินทางไปกุยบุรีครั้งนี้ ผมต้องขอขอบคุณนายบอยที่จัดสรรปันส่วนพื้นที่บนรถกระบะให้นั่ง ทำให้น้องๆหนุ่มๆที่มากับบอยต้องไปนั่งท้ายกระบะโดยปริยาย ก็ต้องขอขอบคุณเด็กๆกลุ่มนี้ด้วยเช่นกันครับ ที่เอื้อเฟื้อที่ให้กับคนชราในเข้าไปนั่งในส่วนทีมีหลังคา แต่พวกเค้ากลับต้องไปนั่งตากแดดตากลมตามฝนที่กระบะแทน ขอบคุณจริงๆครับ

ทีคนในคณะที่ผมต้องเชิญไปด้วยแทบจะทุกครั้งก็คือ นายปุกปุย ครับ หลายEntryในบล็อกที่ผมเขียน มักจะต้องมีนายคนนี้อยู่เป็นประจำ นี่ถ้าบล็อกผมมีแจกรางวัลออสก้า เค้าคงได้เป็นน่าจะเป็นเตงจ๋าที่จะได้รับรางวัลครับ ฮา

และแล้วพวกเรามาถึงอุทยานฯ ใช้เวลาตั้งแต่เก้าโมงเช้าไปจนเกือบถึงบ่ายสามโมง เมื่อไปถึงก็ยังไม่เจอพวกพี่ตุ้ม เพราะเข้าไปเดินป่่ายังไม่กลับ

Continue reading →

กว่าจะกลับจากหนองผักชีถึงที่พักที่ลำตะคองก็ปาเข้าไปทุ่มกว่า ระหว่างทางเดินกลับสองข้างทางมืดมากๆ ผิดจากขาไปคนละเรื่อง สักพักก็มีรถบริการส่องสัตว์ของอุทยานฯวิ่งตามหลังพวกเรามาเป็นขบวน

Continue reading →

กว่า 3 กิโลที่เราต้องเดินไปสู่เป้าหมาย ณ หอส่องสัตว์หนองผักชี ระหว่างทางพวกเราโดนทากไล่เกาะไล่ดูดอีกรอบแม้จะไม่มากนักเพราะอยู่บนถนนลาดยาง จะหนักหน่อยก็แต่เจ้าปุกปุยเพื่อนผม คงจำกันได้ใช่ไหมครับตอนที่พวกเราเจอแม่กวางสาวระหว่างทางเมื่อEntryที่แล้ว ปุกปุยเค้าลุยหญ้าข้างทางเข้าไปถ่ายรูปใกล้ๆแม่กวาง ยืนอยู่ประมาณ 5 นาทีได้ พอกลับออกมาอีกครั้งพี่ทากของเราก็เกาะขานายปุกปุยมาเป็นพวงเลยล่ะครับ เด็ดออกตั้งนานกว่าจะหมด สงสัยปุกปุยเค้าคงจะเดินเข้าไปเหยี่ยบวังทากเข้าให้แล้วกระมังครับ ฮ่าๆ

Continue reading →

หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงกันเสร็จคณะทริปก็มานั่งคุยกันถึงจุดหมายที่จะไปเที่ยวกันต่อ ผมเสนอว่าเราน่าจะไปหอดูสัตว์หนองผักชี เนื่องจากวิวที่นั่นค่อนข้างสวยงามในหน้าฝน แต่เราจะต้องเดินเท้ากว่าสามกิโลเมตร ซึ่งทุกคนตกลง แต่ก่อนอ่านเราน่าจะเข้าไปดูพิพิธภัณฑ์ในที่ทำการอุทยานฯกันก่อน

Continue reading →

จากจุดเริ่มต้นของการเดินป่าศึกษาธรรมชาติ ณ อ่างเก็บน้ำมอสิงโต คณะเดินป่าทั้ง 6 ชีวิตก็เริ่มออกเดินกัน เนื่องจากฝนที่ตกก่อนหน้านั้นทำให้เส้นทางที่เคยเป็นทางดินตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นล่องน้ำขนาดเล็กแทน การเดินขี้นเขาที่เป็นทางดินลื่นๆแม้จะเป็นภูเขาเตี้ยๆแต่ก็ทำให้การเดินยากอยู่ไม่น้อยครับ

พวกเราเดินขึ้นเขามาไกลพอสมควรไม่นานก็มาถึงจุดที่เรียกว่าจุดพักซึ่่งก็คือบริเวณยอดเขานั่นเองครับ เดิมทีคณะตั้งใจว่าจะพักสักนิดนึง แต่ก็ไม่สามารถหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้ เพราะมีแมลงมารบกวน เป็นแมลงดูดเลือดซะด้วย แถวบ้านผมเรียกพวกมันว่า เหลือบ

Continue reading →

แม้เมื่อคืนฝนจะตกตลอด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ต่อพวกเรามากนัก น้องๆและนายปุยเพื่อนของผมต่างสนทนาพูดคุยกันอย่างออกรส ทั้งที่ไม่เคยได้พบปะพูดคุยกันมาก่อน จะมีก็แต่เจ้าโลมาที่เคยพูดคุยกับปุยบ้างทางmsn และก็คุยกันนิดหน่อยในร้านอาหาร ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีของทั้งสองคนครับ เนื่องจากอาชีพและสายงานใกล้เคียงกัน

ใต้ผ้าใบที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝน ทุกคนต่างนำเสนอและแสดงความคิดเห็นในเรื่องราวต่างๆที่ตนเองเคยประสบ บ้างก็เป็นเรื่องเดียวกัน บ้างก็เป็นเรื่องใหม่ ผมว่ามันเป็นภาพที่ดูดีทีเดียว

ยกตัวอย่างเช่น นายบิ่นไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่านายไก่ลูกน้องในทีม จะเคยผ่านการเกณฑ์ทหารเหมือนกับตน แถมยังเป็นทหารเกณฑ์รุ่นพี่ซะด้วย(เพราะเกณฑ์ก่อน ฮาๆ)

กว่าจะเข้าเต้นท์นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้วล่ะครับ กระนั้น ฝนเจ้าก็ยังคงตกต่อจนถึงเช้า ZZZZZ

Continue reading →

ก่อนที่จะตัดสินใจจัดทริปนี้ผมคิดอยู่นานหลายตลบ ว่าจะจัดดีหรือป่าวหนอ เพราะช่วงเวลาหลายเดือนจากนี้คือฤดูกาลของฝนฟ้า ขืนดื้อจัดไปก็คงจะไม่มีเพื่อนๆตอบรับกลับมาเป็นแน่แท้

บ้านเราเมืองเราอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร เมื่อเข้าเดือนหกฝนก็จะตกกระหน่ำจนถึงเดือนเก้าเดือนสิบ ทริปนี้อยู่ในเดือนเจ็ดพอดิบพอดี ซึ่งไม่ว่าผมจะจัดทริปไปที่แห่งไหนก็คงหนีไม่พ้นสายฝนอยู่ดี

Continue reading →

หลังจากเดินทางออกจากศูนย์ฯเจ็ดคต จุดหมายปลายทางที่เราจะเดินทางไปต่อคือทุ่งทานตะวันครับ

ทุ่งทานดอกตะวันมีอยู่มากมายในจังหวัดสระบุรี โดยเฉพาะตลอดเส้นทางที่จะวิ่งเข้าไปที่น้ำตกเจ็ดสาวน้อย ซึ่งหากมาจากกรุงเทพฯนั่งรถมาทางถนนมิตรภาพ(ถนนที่จะไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เลี้ยวซ้ายเข้าไปยังเส้นทางจะบอกว่าไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยเราก็จะเจอดอกทานตะวันตลอดทางเลยล่ะครับ

จริงๆแล้วดอกทานตะวันเป็นพืชไร่ที่ชาวบ้านเค้าปลูกกันในช่วงฤดูหนาวกันอยู่แล้ว ด้าวเพราะความสวยงามของมันจึงมักจะมีหมู่นักท่องเที่ยวลงจากรถไปถ่ายรูปด้วยประจำ และจึงกลายมาเป็นประเพณีนิยมของคนทั่วไปที่ต้องแวะเวียนมาถ่ายรูปและคนท้องถิ่นเองก็จะเกิดรายได้เข้าอีกทางครับ อันนี้ถือเป็นเรื่องดี เที่ยวไทยช่วยไทยครับ

Continue reading →

เช้าวันที่สองของทริป ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนตึง เนื่องจากเมื่อคืนเรานั่งซึบซับเอาบรรยากาศของศูนย์ฯเจ็ดคตดึกเกินไปหน่อย ก็แน่ล่ะครับ เรามีเวลากันแค่ 2 วันกะอีก 1 คืน ไหนเลยจะยอมให้เวลาผันผ่านโดยเปล่าประโยชน์

เช้าของวันนี้เป็นเช้าของฤดูหนาวที่ดูสวยงามมากๆอีกวันนึงของผม แม้จะลมแรงไปหน่อยแต่ในสายลมก็อัดแน่นไปด้วยความบริสุทธิ์สะอาดที่เจือจางไปด้วยกลิ่นของใบไม้และไอน้ำ ลมที่แรงบวกกับอากาศที่หนาวอยู่แล้วยิ่งทำให้คณะทริปของผมหนาวเป็นเท่าทวี

Continue reading →