ช่วงวันที่ 20 มีนาคม – 12 เมษายน 2554 ที่ผ่านมา วัดป่าสุคะโต อ.แก้งคร้อ จ.ชัยภูมิ จัดให้มีกิจกรรมบรรพชาสามเณรและพรหมจาริณี ซึ่งก็จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีครับ ที่ผ่านมาผมได้รับการเชื้อเชิญจากนายเต่ากะนายปุยทุกครั้ง แต่ก็อย่างที่ทราบกันดี เวลาว่างของ”มนุษย์เงินเดือน”นั้นไม่ค่อยจะมีสักเท่าไร โชคดีที่โคว์ต้าวันหยุดลาพักร้อนผมเหลือเยอะ ภ ก็เลยจะเอามาใช้กันซะบ้าง ครั้งนี้ถือว่าเป็นโอกาสอันดีมากๆ ในรอบปีนี้ครับ

ทุกวันนี้ผมยังคงคิดอยู่เสมอว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะใช้ชีวิตช่วงครึ่งหลังในชนบท เหตุผลหลักก็คือ ค่าครองชีพไม่สูง ไม่วุ่นวาย ผู้คนก็ดูเป็นมิตรดีไม่ซีเรียส ทั้งนั้นและทั้งนี้ก็ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า ชนบทที่ผมจะไปอยู่จะต้องอินเทอร์เน็ตให้ใช้ เพราะว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของผมมานานแล้ว

ระหว่างเดินธรรมยาตราผมได้มีโอกาสเห็นการประกอบสัมมาอาชีพของผู้คนมากมายหลายอาชีพ ส่วนใหญ่ก็คืออาชีพเกษตรกรชาวไร่ชาวนา อาชีพที่หลายคนทราบดีว่าเป็นอาชีพที่สำคัญต่อชาติ เป็นกระดูกสันหลังของชาติ แต่ไม่รู้เพราะอะไรกระดูกสันหลังของชาติไทยส่วนใหญ่มักจะบ่นว่ากันขรมว่ายากจน รายได้ไม่เพียงพอแก่รายจ่าย ผลผลิตทางการเกษตรราคาตกต่ำ ฯลฯ ที่สุดก็นำมาซึ่งการเป็นหนี้เป็นสินไม่รวยกันสักทีภ จะโทษใครดีล่ะ? ท้องฟ้า ผืนดิน เทวดา รัฐ ระบบการปกครองภ ระบบการบริหาร ระบบการศึกษา หรือว่า เบลอๆๆ

Continue reading

“งานนี้ แหลงดัง ฟังชัด พลาดไม่ได้แล้ว”

ขอเชิญพี่น้องชาวใต้ ร่วมลงชื่อสนับสนุน เพื่อให้เกิดงานดี ๆ อย่าง Ignite Hatyai++
โดยมีเหล่า Igniter (วิทยากร) ที่เป็นพี่น้องชาวใต้ มาร่วมพูดสร้างแรงบันดาลใจมากมาย

หนึ่งเสียงของท่านมีค่า เพื่อสนับสนุนให้เกิดงานนี้
ร่วมสนับสนุนโดยการ กรอกชื่อ-นามสกุล และ Email
ในแบบฟอร์มนี้กันได้เลยค่ะ

ภัยหนาวเป็นอีกหนึ่งภัยพิบัติที่ส่งผลกระทบต่อคนไทยที่อาศัยอยู่บริเวณ ประเทศไทยตอนบน และสิ่งที่มาพร้อมกับภัยหนาว ไม่ว่าจะเป็นโรคภัยไข้เจ็บ รวมไปถึงเรื่องอาหารการกินและเครื่องนุ่งห่มเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการดำรง ชีวิตและต่อสู่กับภัยหนาว ปัญหาที่พบเมื่อเกิดภัยหนาวขึ้นกับชาวเขาหลายชีวิต หลายหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลจากความเจริญและอาศัยอยู่บนพื้นที่ ที่ราบสูง จึงได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติแบบเต็มๆ และสิ่งที่สำคัญที่ใช้ต่อสู้กับความหนาวนอกจากกองไฟแล้วอีกสิ่งที่จำเป็น นั้นก็คือ ผ้าห่ม ที่จะช่วยให้ความอบอุ่นร่างกาย ความขาดแคลนและความห่างไกลจึงทำให้ชาวเขาไม่มีผ้าห่มไว้คอยกันหนาว

มาร่วมกันช่วยระดมทุนเพื่อซื้อผ้าห่ม บริจาคให้กับชาวเขาและชาวไทยที่ตกสำรวจยังไม่ได้รับความช่วยเหลือ ซึ่งการบริจาคครั้งนี้จะนำไปยังพื้นที่ที่ยังไม่มีใครเคยไปบริจาค โดยต้องการผ้าห่มจำนวน 500 ผืน โดยราคาผืนละ 100 บาท เป็นผ้าฝ้ายคุณภาพดี ให้ความอบอุ่นเหมาะกับสภาพอากาศบนภูเขาที่ราบสูง โดยจะสั่งซื้อจากโรงงานผ้าห่มโบตั๋น

สำหรับผู้ที่ต้องการบริจาคระดมทุนเพื่อซื้อผ้าห่มกันหนาว
สามารถบริจาคได้ที่ “กองทุนร้อยน้ำใจ เพื่อการฟื้นฟูผู้ประสบภัยพิบัติ”
มูลนิธิโอเพ่นแคร์ (www.opencare.org) ธนาคารไทยพาณิชย์ เลขที่บัญชี 402-177853-3
บัญชีเงินฝากออมทรัพย์ สาขาเซ็นทรัลพลาซ่า แจ้งวัฒนะ รายละเอียดเพิ่มเติม

ทีมอาสาดุสิตจะเดินทางไปบริจาควันที่ 3 มกราคม 2554 ความหวังของชาวเขากำลังรอน้ำใจจากทุกท่าน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีผ้าห่มเอาไว้ต่อสู้กับภัยหนาว และขอขอบคุณน้ำใจของทุกท่านมาล่วงหน้า ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

001

บทความโดย : นายนกขมิ้นน้อยธรรมดา

บันทึกนี้เป็นเรื่องราวที่ได้สัมผัสมาจากประสบการณ์ตรงบนเส้นทาง ๙๒ กว่ากิโลเมตร จากเมืองเข้าสู่ป่า จากความสะดวกสบายเข้าหาความลำบาก จากที่อดๆอยากๆ เข้ามาอิ่มเอมกับธรรมชาติสองข้างทาง พบกับมิตรภาพมากมายแม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน รวมถึงน้ำเปล่าที่ใสบริสุทธิ์จากชาวบ้านตลอดเส้นทางยังไงก็ลองติดตามอ่านดูครับ อาจจะมีรายละเอียดบางอย่างที่ตกหล่นไปก็ขออภัยครับ

Continue reading

ตอนมาเดินธรรมยาตราครั้งที่ 9 และ 10 นอกจากจะมีเพื่อนเดินที่เป็นคนแล้ว ยังมีเพื่อนเดินที่เป็นสุนัขด้วยครับ

จำได้ว่าสุนัขตัวนี้ได้มาร่วมเดินธรรมยาตราครั้งที่แล้วด้วยครับ
จำได้ว่าสุนัขตัวนี้ได้มาร่วมเดินธรรมยาตราครั้งที่แล้วด้วยครับ

เดินธรรมยาตราครั้งที่ 11 ผมไม่สังเกตเห็นว่ามีสุนัขมาร่วมเดินไปกับเราไปตลอดทางเหมือนครั้งก่อนๆ จะมีบ้างก็เป็นบางครั้งที่มีมาร่วมเดินสักพักแล้วก็แยกทางหายไปภ เอ นึกแล้วก็เกิดคำถามครับ คิดว่าเจ้าตูบตัวนั้นน่าจะได้อนิสงค์อันใดจากการเดินไหมครับ ผมคิดว่าได้นะแต่นึกไม่ออกว่าได้อะไรหรืออย่างไร

เมื่อพูดถึงสุนัขที่พบเห็นระหว่างเส้นทางเดินภ ก็สะท้อนอะไรบางอย่างถึงวิถีชีวิตผู้คนที่นี่ภ ผมเคยสงสัยนะว่าสุนัขที่ผมเห็นส่วนใหญ่ ทำไมไม่ค่อยมีสุนัขสายพันธุ์ไทย มีแต่สุนัขพันธุ์ต่างประเทศหรือไม่ก็สุนัขพันธุ์ทางภ สุนัขบางตัวดูแล้วก็น่าจะราคาโขอยู่ เป็นต้นว่า พันธ์ชิตสึ, พันธุ์โกลเด้นฯ, ขนาดพันธุ์ร็อตไวเลอร์ยังมีเลย

มีข้อสงสัยแบบนี้ คนแรกที่ผมจะถามก็เห็นจะหนีไม่พ้นนายปุกปุย แช่นุ่นเพื่อนผม หมอนี่มักตอบอะไรที่มันยากๆได้เสมอ (แต่เรื่องง่ายๆ กลับไม่รู้เรื่องและชอบทำให้มันดูยาก ฮา)

Continue reading

01

การที่ต้องตื่นขึ้นมาทำวัตรเช้าตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง เป็นอะไรที่สุดแสนจะทรมานสำหรับปุตุชนอย่างเราๆ ที่ปกติไม่ค่อยได้ตื่นเช้าบ่อยๆ แต่เชื่อเถอะว่าถ้าผ่านช่วงของความทรมานอันนี้มาได้ เราก็จะรู้สึกอีกแบบนึงนะ ภรู้สึกถึงความสดชื่นภายใต้อากาศที่หนาวเย็น รู้สึกถึงความตั้งใจของเพื่อนๆทุกคนที่มาร่วมทำวัตรเช้าภ รู้สึกถึงความสุขจากพิธีกรรมทางศาสนาที่มีความศักดิ์สิทธิ์ และรู้สึกถึงความสุขที่ได้สดับรับฟังการเทศนาสอนธรรมจากหลวงพ่อไพศาล วิสาโล ท่านเจ้าอาวาส วัดป่าสุคะโต จังหวัดชัยภูมิ

Continue reading

กลับบึงกาฬ 4 วันได้รูปที่ถ่ายจากโทรศัพท์มือถือมานิดหน่อย เรื่องที่จะเขียนเล่าให้ฟังก็เลยมีไม่มากครับภ งั้นก็ขออนุญาตเล่าต่อจากตอนที่แล้วเลยล๊ะกันนะครับ ในวันรุ่งขึ้นน้าแต๋วและน้าหรั่ง(น้าเขย)ญาติลูกพี่ลูกน้อง ก็อาสาจะพาไปเที่ยว “บึงโขงหลง” แหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมอีแห่งนึงของคนบึงกาฬครับ

06

ตอนเด็กๆ ผมจำได้ว่าเหมือนจะเคยไปที่นั่นสองสามครั้งได้ พวกผู้ใหญ่ในหมู่บ้านชอบเหมารถไปเที่ยวกัน เด็กๆอย่างผมก็เลยมีโอกาสได้ติดสอยห้อยตามไปด้วย และก็จำได้ว่าที่นั่นก็ไม่มีอะไรเสียนอกจากแอ่งน้ำขนาดใหญ่(มาก)ในตอนนั้นกิจกรรมทริปก็มีไม่มากเช่นกันครับ พวกผู้ชายไปหาปลาส่วนฝ่ายแม่บ้านผู้หญิงก็จะรอเอาปลามาทำกับข้าว ก็ดูชิวๆไปอีกแบบครับ ยังคิดอยู่เลยว่าวันนี้น้าๆจะพาไปทริปแบบนั้นหรือเปล่าหว่า

Continue reading

ช่วงนี้ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหน ก็เลยลองค้นหารูปเก่าๆดู เผื่อจะได้นำมาเขียนบล็อคเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกัน ในเครื่องมีรูปอยู่หลายโฟลเดอร์เลยที่ยังไม่ได้นำไปเขียน ก็นั่งดับเบิ้ลคลิกไปเรื่อยๆ และก็เจอรูปอยู่โฟลเดอร์หนึ่งที่ตั้งใจว่าจะนำมาเขียนในบล็อกนานแล้ว เป็นรูปจากโทรศัพท์มือถือที่ผมถ่ายไว้เมื่อกลางปี 2006 ครับ

23092006(010)

ตอนนั้นกลับไปเยี่ยมยายและหลวงลุงที่บ้านเกิด อำเภอบึงกาฬ (เป็นจังหวัดบึงกาฬ แล้ว) และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอยาย เพราะถัดมาตอนปลายปีท่านก็เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา

Continue reading

“หนุ่ม” เพื่อนคนหนึ่งของผมเป็นผู้ที่ชอบทำบุณทำทานอยู่เป็นนิจ โดยเฉพาะในช่วงเทศกาลสำคัญๆของไทยพี่คนนี้เค้าไม่เคยพลาดครับ ต้องขออภัยที่ไม่สามารถเปิดเผยรูปภาพของเค้าได้ เนื่องจากเกรงว่าจะผิดจรรยาบรรณทางการแพทย์ภ ฮ่ะๆๆ ที่จริงแล้วเค้าไม่ชอบถ่ายรูปและก็ไม่ชอบให้ใครเอารูปไปโพสต์บนเว็บต่ะหาก ขนาดขอถ่ายรูปดีๆอย่างละมุนละม่อมยังไม่ค่อยจะยอมเลย รูปที่มีอยู่ของหมอนี่สวนใหญ่ก็ได้มาจากการแอบถ่ายแทบทั้งสิ้นครับ ฮะๆๆแปลกคน

14042008(002)

ทริปนี้นายหนุ่มเค้าชวนผมไปทำบุญที่อยุธยาภ และจะตระเวณต่อไปยังจุดหมายปลายทางที่จังหวัดสุพรรณบุรีภ ซึ่งที่นั่นจะมี “นายเปิ้ล ศาสตร์” รุ่นน้องที่เป็นคนในพื้นที่รอต้องรับเราอยู่ ทริปนี้ 2 วัน 1 คืนครับ ขับรถออกจากบ้านประมาณ 9 โมงเช้าวิ่งบนถนนสายเอเชียมุ่งสู่อยุธยา ระหว่างทางก็เห็นประชาชนชาวไทยเล่นสงกรานต์กันไม่ขาดสาย กว่าจะถึงเป้าหมายก็ปาไปเกือบเพล

Continue reading