ยามเย็นอันชุ่มฉ่ำของสายฝน ต้อนรับวันเข้าพรรษา ผมและผองเพื่อนมีโอกาสได้กลับไปเยือนห้องเรียนแห่งประสบการณ์ห้องแรกของผม ที่มีร่องรอยแห่งความสุข เศร้า เหงา หวานและซึ้ง คลุ้งตลบอบอวนไปหมดทั้งผืนป่า ตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบย่างลงไปถึงสิ่งแรกที่พบก็คือ สายฝนที่หลั่งรินแบบไม่ลืมหูลืมตา
ระหว่างที่เดินทางไปหาจุดที่จะสร้างบ้าน พักชั่วคราว (กางเต็นท์) สายตาสั้นเฉียบคมดั่งเหยี่ยวของผมไปสะดุดเข้ากับก้อนดำๆ กลางสนามหญ้า มันคือ “ลิงกัง” มีชื่อสามัญว่า Pig-tailed Macaque และมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Macaca nemestrina กำลังหอบหิ้วบางอย่างถ้าผมมองดูไม่ผิดมันน่าจะเป็นเศษอาหาร แล้วเศษอาหารที่ว่ามาจากไหน ? ด้วยความสอดรู้สอดเห็นของผมจึงตามไปดูหวังว่าจะได้รู้ว่า “ใคร” คือ ผู้ใจบุญ (บุญเกิดกับคนแต่บาปเกิดกับลิง)
แต่แล้วสิ่งที่ผมพบก็คือว่า “เจ้าลิงกัง” ตัวนี้ได้เข้ามาสู่ “ร้านสะดวกรื้อ” แบบอำเภอใจ มันเป็นแบบไหนกันร้านที่ว่านี้อย่างไงครับ ร้านสะดวกรื้อ ที่ผมกล่าวถึง มันเป็นถังขยะขนาดใหญ่ที่มีฝาปิดมิดชิดหากแต่มี มนุษย์บางคนที่ทำตัว “ชอบเปิดแต่ไม่ชอบปิด” ที่บ้านผมเรียกว่า “มักง่าย” เปิดประตูทิ้งไว้เจ้าลิงกังก็เห็นว่าเป็นการเชื้อเชิญ เลยเข้ามาเลือกของกินที่ ร้านสะดวกรื้อ แห่งนี้ โดยไม่สนใจเพื่อนร่วมโลกหลายคนที่จ้องดูอย่างตาเป็นมัน
ในใจผมคิดว่า “ขอเป็น Hero ของคน ดูลิงกินเศษอาหารแล้วมีความสุขอิ่มบุญในการให้ทานดี หรือจะเป็น Hero ของลิง ที่ไปไล่มันให้ออกจากร้านสะดวกรื้อแห่งนี้ แล้วกลับไปสู่วิถีของป่าอีกครั้ง” ว่าแล้วก็รวบรวมความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดเดินเข้าไปหวังจะเป็น “Hero ลิง”
ปรากฏว่ามันได้ฉกเอาถุงอาหารขึ้นมาแล้วก็วิ่งไปนั่งที่กลางถนน พร้อมกับค้นหาว่ามีอะไรที่พอจะกินได้บ้าง หมดกัน “Hero ของลิง” คิด ขืนผมเข้าไป ก่อกวนมัน ณ เวลานี้คงไม่ดีแน่อาจจะต้องมีการบาดเจ็บล้มตายไม่ใช่น้อย ผมเลยเดินไปปิดประตู (ฝา) ร้านสะดวกรื้อซะเพื่อที่จะไม่ให้มันเข้ามา “รื้อ” ได้อีก
หลายคนคิดว่าผมโหดร้ายที่ไม่ยอมให้อาหารลิงพวกนี้ คุณเคยคิดบ้างไหม ว่าอาหารที่พวกเขาเหล่านี้กินเข้าไปนั้น มันไม่สามารถแยกแยะออกได้ว่าอะไรมีคุณค่าทางโภชนาการต่อตัวมันเอง การกินแบบไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร มันนำไปสู่การป่วยด้วยโรคนานาชนิด มันคงจะเดินมาบอกเราไม่ได้ว่าป่วยปวดฟันเพราะกินขนมหวานเยอะ หรือ เดินมาบอกเราว่าป่วยเป็นเบาหวาน ความดันหรือโรคหัวใจ แต่โรคเหล่าสามารถสร้างความเสียหายต่อตัวมันเอง ฝูงของมัน รวมไปถึงห่วงโซ่อาหารของป่านี้ก็เป็นได้
“การทำทาน หรือ การให้” เป็นการทำบุญง่ายๆ อย่างหนึ่งที่ใครๆ ก็สามารถทำได้ แต่การทำบุญที่แบบไม่ยั้งคิดหรือ “ไร้สติ” นั้นผลบุญที่ได้อาจจะไม่งอกเงย หากแต่จะกลายเป็นบาปแบบที่เราไม่รู้ตัวเพราะเรามุ่งคิดแค่มุมเดียวว่าได้ให้แล้วสบายใจ แต่ไม่เคยคิดอย่างลุ่มลึกว่า ถ้าให้อาหารไปแล้ววิถีชีวิตของลิงพวกนั้นจะเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างไร มันจะอยู่รอดได้หรือไม่ถ้าไม่มีอาหารพวกนี้แล้วสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่มีความเกี่ยวข้องกับลิงเหล่านี้หล่ะจะเป็นอย่างไร มันคงไม่ต้องเป็นแบบโปรดติดตามชมตอนต่อไปเพราะนี้เป็น “ชีวิตจริงไม่ใช่ละคร” ดังนั้นก่อนที่จะทำอะไร “มีสติ” นั้นสำคัญที่สุดครับ
โดย
นายนกขมิ้นน้อยธรรมดา (เพื่อนนายนกกระรางหัวหงอก)
เพิ่งโดนลิงแย่งถุงข้าวโพดไปจากมือเนี่ย บริเวณที่ลิงมันชอบไปอยู่คนก็จะเอาอาหารไปให้ มันก็นั่นแหละ ป่าหด อาหารลด ลิงไม่มีกิน ก็ต้องออกมาหาร้านสะดวกรื้อไง
ว่าแต่เป็นฮีโร่ลิง หรือ ฮีโร่คิงคองกันแน่ สงสัยนะเนี่ย