ไม่ได้มาอัพเดต Blog เสียตั้งนาน หยุดหลายวันนี้จึงเป็นโอกาสอันดีครับภธรรมดาของคนอายุเริ่มเยอะ ก็มักจะขุดเอาเรื่องเก่า ๆ มาเล่าใหม่ให้ฟังครับ จากบทความ ปีใหม่ บึงกาฬ ตอนที่ 1 ก็ได้สาธยายไปพอสมควรเกี่ยวกับการมาเที่ยวที่ “จังหวัดบึงกาฬ” ในช่วงหน้าหนาว และแม้ตอนนี้จะเข้าสู่ฤดูร้อนอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ผมก็เชื่อว่าบทความนี้น่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ที่คิดจะไปเที่ยวที่นั่นอย่างแน่นอนครับ
ในเย็นวันแรกของการมาเยี่ยมบ้านที่บึงกาฬ ผม แม่ น้าสาว และน้าเขย นึกอยากจะหาอะไรทานกันริมแม่น้ำโขง เพราะไหน ๆ ก็มาบึงกาฬทั้งที ไม่ได้รับประทานอาหารในบรรยากาศอย่างนี้ ก็คงไม่ถึงซะเท่าไร
หลายท่านน่าจะทราบดีว่า ช่วงหน้าหนาวพระอาทิตย์จะเข้านอนค่อนข้างไว อย่างตอนที่ไปถึงร้านอาหารร้านนี้ก็ราว ๆ หกโมงเย็นกว่า ๆ เห็นจะได้ ฟ้าก็มืดไปทั้งหมดแล้ว
อากาศรินตลิ่งแม่น้ำโขงหนาวพอสมควร ยิ่งมีลมหอบเอาอุณหภูมิต่ำ ๆ มาด้วยแล้ว ก็ทำให้แขกที่มารับประทานอาหารที่นี่สะท้านกันเลยทีเดียวครับ ร้านอาหารร้านนี้มีชื่อว่า “ร้านชาวดิน”
แน่นอน ผมมาทานอาหารริมโขงก็ย่อมที่จะสั่งอาหารที่เป็นปลาแม่โขง สั่งมาประมาณ 5 – 6 อย่าง เด็ดสุดก็คือต้มยำปลาเนื้ออ่อนนั่นเองครับ
ยิ่งดึกเท่าไร อากาศก็เริ่มที่จะเย็นลงเรื่อย ๆ อาหารที่เคยร้อน ๆ ก็เย็นลงเร็วกว่าปกติ เลยต้องจัดแจงรับประทานกันเร็วขึ้นมาหน่อย ในใจคิดว่าถ้าเค้ามีเตาผิงให้บริการด้วยก็จะดีไม่น้อยนะ ลูกค้าคงนั่งกันยาวแน่นอน
ระหว่างนั่งรับประทานอาหาร เห็นโคมไฟลอยอยู่บนฟ้า ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย อ่อ เพิ่งนึกออกว่านี่ใกล้จะถึงวันปีใหม่แล้วหนินา
น้าสาวกับน้าเขย อาศัยอยู่บึงกาฬครับ ผมกลับบ้านทีไร ก็จะได้รับความช่วยเหลืออำนวยความสะดวก ในเรื่องรถ เรื่องเที่ยว จากทั้งคู่
สิ่งนึงที่ทำให้แขกที่มานั่งรับประทานอาหารริมโขงได้รับนอกจากอาหารแล้วก็คือ บรรยกาศครับ ฝั่งกระโน้น คือ ปากซัน ประเทศลาว เพื่อนบ้านของเรานั่นเองครับ
Entry นี้จบแค่นี้ก่อนครับ เรื่องการเดินทางท่องเที่ยวยังไม่จบเท่านี้นะครับ ยังมีต่อ ไว้เจอกันคราวหน้าครับ
สวัสดีครับ
บทความโดย
Orange Smallfish