เผยแพร่เพื่อยุติ EHIA

ขอเชิญร่วมงานธรรมยาตราลุ่มน้ำลำปะทาวครั้งที่ ๑๓ ระหว่างวันที่ ๑-๘ ธันวาคม ๒๕๕๕ภเฉลิมพุทธชยันตี

จากบ้านกุดโง้ง ถึงวัดป่ามหาวัน (ภูหลง) จังหวัดชัยภูมิ เพื่อเฉลิมฉลองพุทธชยันตีซึ่งแปลว่าการครบรอบวันเกิดของพระพุทธศาสนาหรือวันครบรอบชัยชนะของพระพุทธเจ้า เราจะตามรอยอารยธรรมพุทธศาสนาในลุ่มน้ำลำปะทาวจากอดีตถึงปัจจุบัน ผ่านโบราณสถานสมัยทวารวดีและขอม

เหมือนปีที่แล้ว ผู้เข้าร่วมจะได้ทดสอบร่างกายและจิตใจด้วยการแบกสัมภาระของตัวเอง (รายการสัมภาระที่แนะนำ) ยกเว้นถุงนอนและเต๊นท์ที่จะนำขึ้นรถกองกลาง (ไม่มีเต็นท์ให้ยืมในปีนี้) ผู้ที่อายุมากกว่า ๕๐ ปีมีสิทธิพิเศษฝากของไปกับรถกองกลางได้ นอกจากนี้จะไม่รับประทานอาหารเย็น แต่จะมีน้ำปานะแทน จำกัดจำนวนคนไม่เกิน ๒๐๐ คน

Continue reading

ขอเชิญร่วมงานธรรมยาตราลำปะทาว ครั้งที่ ๑๒ ประจำปี ๒๕๕๔ ซึ่งจะจัดขึ้นใน วันที่ ๑-๘ ธันวาคม ๒๕๕๔ นี้ ที่จังหวัดชัยภูมิ โดย พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล ได้สรุปภาพรวมของงาน ดังนี้

“เริ่มต้นที่อุทยานตาดโตน และสิ้นสุดที่ภูหลง ครั้งนี้จะเน้นการเจริญสติให้มากขึ้นและท้าทายนักเดินยิ่งกว่าเดิน นอกจากงดข้าวเย็นแล้ว ยังให้แบกสัมภาระกันเอง (ยกเว้นเครื่องนอนเอาขึ้นรถได้) ใครที่อยากท้าทายตนเอง ขอให้ฝึกฝนร่างกายและเตรียมใจได้ตั้งแต่บัดนี้ ๓ เดือนครึ่งเป็นเวลาไม่น้อยสำหรับการแบกของ ๑๐ กก.และเดิน ๑๐ กก.ต่อวัน!” (Facebook post ณ วันที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๔)

อ่านรายละเอียดจากแผ่นพับ ด้านหน้า และ ด้านหลัง
ดาวน์โหลด กำหนดการเดิน และ แผนที่เส้นทางเดิน

>> ลงทะเบียนได้ที่นี่ <<

แนะนำรายการสัมภาระ เพราะปีนี้พิเศษที่ให้แบกสัมภาระเอง ยกเว้นเครื่องนอนที่ฝากรถส่วนกลางได้ ยกเว้นคนที่อายุมากกว่า ๕๐ ปีไม่ต้องแบกเอง

ช่วงวันที่ 20 มีนาคม – 12 เมษายน 2554 ที่ผ่านมา วัดป่าสุคะโต อ.แก้งคร้อ จ.ชัยภูมิ จัดให้มีกิจกรรมบรรพชาสามเณรและพรหมจาริณี ซึ่งก็จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีครับ ที่ผ่านมาผมได้รับการเชื้อเชิญจากนายเต่ากะนายปุยทุกครั้ง แต่ก็อย่างที่ทราบกันดี เวลาว่างของ”มนุษย์เงินเดือน”นั้นไม่ค่อยจะมีสักเท่าไร โชคดีที่โคว์ต้าวันหยุดลาพักร้อนผมเหลือเยอะ ภ ก็เลยจะเอามาใช้กันซะบ้าง ครั้งนี้ถือว่าเป็นโอกาสอันดีมากๆ ในรอบปีนี้ครับ

ทุกวันนี้ผมยังคงคิดอยู่เสมอว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะใช้ชีวิตช่วงครึ่งหลังในชนบท เหตุผลหลักก็คือ ค่าครองชีพไม่สูง ไม่วุ่นวาย ผู้คนก็ดูเป็นมิตรดีไม่ซีเรียส ทั้งนั้นและทั้งนี้ก็ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า ชนบทที่ผมจะไปอยู่จะต้องอินเทอร์เน็ตให้ใช้ เพราะว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของผมมานานแล้ว

ระหว่างเดินธรรมยาตราผมได้มีโอกาสเห็นการประกอบสัมมาอาชีพของผู้คนมากมายหลายอาชีพ ส่วนใหญ่ก็คืออาชีพเกษตรกรชาวไร่ชาวนา อาชีพที่หลายคนทราบดีว่าเป็นอาชีพที่สำคัญต่อชาติ เป็นกระดูกสันหลังของชาติ แต่ไม่รู้เพราะอะไรกระดูกสันหลังของชาติไทยส่วนใหญ่มักจะบ่นว่ากันขรมว่ายากจน รายได้ไม่เพียงพอแก่รายจ่าย ผลผลิตทางการเกษตรราคาตกต่ำ ฯลฯ ที่สุดก็นำมาซึ่งการเป็นหนี้เป็นสินไม่รวยกันสักทีภ จะโทษใครดีล่ะ? ท้องฟ้า ผืนดิน เทวดา รัฐ ระบบการปกครองภ ระบบการบริหาร ระบบการศึกษา หรือว่า เบลอๆๆ

Continue reading

001

บทความโดย : นายนกขมิ้นน้อยธรรมดา

บันทึกนี้เป็นเรื่องราวที่ได้สัมผัสมาจากประสบการณ์ตรงบนเส้นทาง ๙๒ กว่ากิโลเมตร จากเมืองเข้าสู่ป่า จากความสะดวกสบายเข้าหาความลำบาก จากที่อดๆอยากๆ เข้ามาอิ่มเอมกับธรรมชาติสองข้างทาง พบกับมิตรภาพมากมายแม้จะไม่รู้จักกันมาก่อน รวมถึงน้ำเปล่าที่ใสบริสุทธิ์จากชาวบ้านตลอดเส้นทางยังไงก็ลองติดตามอ่านดูครับ อาจจะมีรายละเอียดบางอย่างที่ตกหล่นไปก็ขออภัยครับ

Continue reading

ตอนมาเดินธรรมยาตราครั้งที่ 9 และ 10 นอกจากจะมีเพื่อนเดินที่เป็นคนแล้ว ยังมีเพื่อนเดินที่เป็นสุนัขด้วยครับ

จำได้ว่าสุนัขตัวนี้ได้มาร่วมเดินธรรมยาตราครั้งที่แล้วด้วยครับ
จำได้ว่าสุนัขตัวนี้ได้มาร่วมเดินธรรมยาตราครั้งที่แล้วด้วยครับ

เดินธรรมยาตราครั้งที่ 11 ผมไม่สังเกตเห็นว่ามีสุนัขมาร่วมเดินไปกับเราไปตลอดทางเหมือนครั้งก่อนๆ จะมีบ้างก็เป็นบางครั้งที่มีมาร่วมเดินสักพักแล้วก็แยกทางหายไปภ เอ นึกแล้วก็เกิดคำถามครับ คิดว่าเจ้าตูบตัวนั้นน่าจะได้อนิสงค์อันใดจากการเดินไหมครับ ผมคิดว่าได้นะแต่นึกไม่ออกว่าได้อะไรหรืออย่างไร

เมื่อพูดถึงสุนัขที่พบเห็นระหว่างเส้นทางเดินภ ก็สะท้อนอะไรบางอย่างถึงวิถีชีวิตผู้คนที่นี่ภ ผมเคยสงสัยนะว่าสุนัขที่ผมเห็นส่วนใหญ่ ทำไมไม่ค่อยมีสุนัขสายพันธุ์ไทย มีแต่สุนัขพันธุ์ต่างประเทศหรือไม่ก็สุนัขพันธุ์ทางภ สุนัขบางตัวดูแล้วก็น่าจะราคาโขอยู่ เป็นต้นว่า พันธ์ชิตสึ, พันธุ์โกลเด้นฯ, ขนาดพันธุ์ร็อตไวเลอร์ยังมีเลย

มีข้อสงสัยแบบนี้ คนแรกที่ผมจะถามก็เห็นจะหนีไม่พ้นนายปุกปุย แช่นุ่นเพื่อนผม หมอนี่มักตอบอะไรที่มันยากๆได้เสมอ (แต่เรื่องง่ายๆ กลับไม่รู้เรื่องและชอบทำให้มันดูยาก ฮา)

Continue reading

01

การที่ต้องตื่นขึ้นมาทำวัตรเช้าตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง เป็นอะไรที่สุดแสนจะทรมานสำหรับปุตุชนอย่างเราๆ ที่ปกติไม่ค่อยได้ตื่นเช้าบ่อยๆ แต่เชื่อเถอะว่าถ้าผ่านช่วงของความทรมานอันนี้มาได้ เราก็จะรู้สึกอีกแบบนึงนะ ภรู้สึกถึงความสดชื่นภายใต้อากาศที่หนาวเย็น รู้สึกถึงความตั้งใจของเพื่อนๆทุกคนที่มาร่วมทำวัตรเช้าภ รู้สึกถึงความสุขจากพิธีกรรมทางศาสนาที่มีความศักดิ์สิทธิ์ และรู้สึกถึงความสุขที่ได้สดับรับฟังการเทศนาสอนธรรมจากหลวงพ่อไพศาล วิสาโล ท่านเจ้าอาวาส วัดป่าสุคะโต จังหวัดชัยภูมิ

Continue reading

ในการเดินของมนุษย์เราบางครั้ง เราเดินอย่างเร่งรีบ เดินอย่างบ้าเลือด เดินอย่างเพลิดเพลิน หรือเดินอย่างทุกข์ระทม (ทั้งร่างกายและจิตใจ) หรือแม้กระทั้งเดินแบบใจลอยคิดฟุ้งซ่านไปในหลายๆ เรื่องในเวลาเดียวกันจนแยกไม่ออกว่ามีกี่เรื่องที่คิดกันแน่

หลายครั้งที่เราเดินอย่างมีและไม่มีจุดมุ่งหมายปลายทาง แต่ทุกย่างก้าวของเราก็รีบเร่งก้าว โดยไม่ได้คำนึงถึงเรื่องอื่นใดนอกจากระยะทางที่ไกลหรือสถานที่เราต้องการไปถึงจุดหมายปลายทาง แม้แต่บางครั้งลืมความเป็นตัวเป็นตนของตนเอง ลืมสังเกตสิ่งแวดล้อมรอบข้าง หรือแม้แต่ไม่ได้มองอะไรเลย จนข้อเท้าแพลงหรือประสบอุบัติเหตุ อาจจะเป็นเพราะเราเดินได้แต่ไม่มี “สติ”

ผมได้รู้จักการเดินแบบไร้สติมานานมากแล้ว จนวันหนึ่งได้เข้ามาสู่การเดินแบบมีสติ โดยเข้ามาร่วมกับ “คณะเดินธรรมยาตรา ครั้งที่ 10 ณ จังหวัดชัยภูมิ” แม้ว่าจะเป็นครั้งที่ 2 ที่ผมเข้ามาร่วมเดิน แต่ผมก็รับรู้ได้ถึงภาระอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ ที่มารองรับกิจกรรมต่างๆ ของชาวโลก ทั้งที่ทำร้ายและช่วยกันรักษาโลกใบนี้

Continue reading

IMG_5919

สำหรับ Entry นี้ ผมคงจะไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอันใดมากมาย เพราะเชื่อว่าพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆ คงอยากจะดูรูปกันมากกว่า ไว้วันหน้าผมจะมาเล่าความรู้สึกดีๆ ให้ฟังทีหลังนะครับ

บทความโดย

เอก – นายนกกระรางหัวหงอก

>> ดูรูป คลิกที่นี่เลยครับ <<