เหมือนเดิมครับ เหมือนทริปที่ผ่านๆมาที่เราต้องรีบจัด ใช้เวลานัดหมายตกลงกันภายในหนึ่งสัปดาห์ว่าเราจะไปเที่ยว ไม่เพียงแค่ความกระชั้นชิดแต่ยังมีข้อบังคับในเรื่องของเวลามาเป็นตัวแปรอีกด้วย ผม บิ่น ปุกปุย โลมา ไมค์ และไก่ สมาชิกชิกเดิมๆจากทริปเขาใหญ่ที่เคยเล่าให้ฟังในบล็อกเรื่อง รอยยิ้มและลิ่มเลือด Tropical rain forest เขาใหญ่ ก็ได้มากันพร้อมหน้าพร้อมตากันเลยทีเดียว
นัดกัน 7 โมง ก็ได้ออกแปดโมงครี่ง ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ไม่ใครสุดวิสัยก็ใครสักคนในกลุ่มลืมตื่นนะแหละครับพี่น้อง 555
พวกเรานั่งรถส่วนตัวออกจากกรุงเทพฯมุ่งหน้าไปทางถนนพระราม 5 สู่ อำเภอ อัมพวา จุดหมายปลายทาง
ใช้เวลาไม่ถึงชัวโมงดี พวกเราก็มาถึงอัมพวาครับ ก่อนเที่ยวก็ต้องไปซัดก๋วยเตี๋ยวบะหมี่รสเด็ดร้านก๋องเมงจั้นกันก่อนคนละ 2 ชาม อร่อยมากครับ และสถานที่เที่ยวแรกที่พวกเราก็คือตลาดร่มหุบ ไม่ได้มาซื้อของในตลาดหรอกครับ พวกเรามารอถ่ายรูปรถไฟ
รถอยู่นานมาก นานจริงๆ สมกับเป็นรถไฟไทยที่ไม่เคยตรงเวลาเลยสักกะครั้ง ก็ไม่รู้ว่าจะเดินไปไหนแต่พอเดินไปเดินมาสักพักก็เพิ่งรู้ว่าสุดทางรถไฟที่พวกเรารออยู่ติดกับแม่น้ำแม่กลอง
ตอนนี้รถไฟมาแล้วครับ และเป็นไปโดยอัตโนมัติ จากตลาดทีมีร่มปิดรางรถจนมองไม่เห็น บัดนี้ร่มทุกคันของแม่ค้าได้ถูกยกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เผยให้เห็นถึงโฉมหน้าของรถไฟที่วิ่งฝ่ามาด้วยความเร็วพอประมาณ นักท่องเที่ยวที่รออยู่ต่างก็รัวชัดเตอร์กันไม่นับราวกับว่ามีดาราดังมาปรากฏตัวอย่างไงอย่างงั้นเลยล่ะครับ
หน้าตาของรถไฟที่พวกเรารอถ่ายรูป รถไฟธรรมดาๆนี่แหละครับ แต่ความไม่ธรรมดา อยู่ตรงตอนที่แม่ค้าหุบร่มครับ อันนี้คุณต้องมาดูเองจะได้รับรู้ถึงบรรยากาศ
เรารอจนรถไฟจะออกจากสถานี ค่อยออกจากตัวตลาดร่มหุบ
เดินผ่านอาหารปลาทูอันลือชื่อของที่นี่ ปลาทูแม่กลอง ต้องหน้างอคอหัก รสมันสะเด็ด ขากลับจะมาเอาไปกินที่บัานวันนี้ขอเดินผ่านไปก่อนนะครับแม่ค้า
เนื่องจากทริปนี้ เป็นทริปสองวันหนึ่งคืน พวกเราจึงพยายามท่องเทียวให้ได้หลายจุดที่สุดเท่าที่จะทำได้ และนี่คือจุดที่สองครับ อุทยาน ร. 2
ข้างในมีต้นไม้ประดับนานาพันธุ์สวยๆให้ชมกันไม่หมด
ที่ชอบที่สุดก็เห็นจะเป็นบ้านทรงไทยนี่แหละครับ
มีหลายหลังให้เดินชม ซึ่งเราสามารถขึ้นไปดูด้านในได้แต่ห้ามถ่ายรูปครับ
โลมา กับ บิ่น ทำท่าลืมแก่ครับ
นี่เลยครับพี่ไมค์ ช่วงนี้เค้าอยู่ในอาการเหงา เศร้า และรัก เจอเค้าที่ไหนก็ให้กอดเค้าแรงๆเลยครับ เค้าชอบ
ปุกปุย แซ่นุ่น ดอกไม้ได้เฉาไปโดนพลันทันทีที่เค้าเอาหน้าไปแนบ
นำเสนอโดย
นายนกกระรางหัวหงอก