จะเรียกว่าบ้านอย่างเต็มปากเต็มคำก็คงไม่ใช่ซะทีเดียวครับ ที่นี่เคยเป็นคอนโดฯที่เช่าเค้าอยู่ก่อนหน้าที่จะย้ายมาอยู่คอนโดฯของตัวเองในปัจจุบัน จำได้ว่าเวลานั้นเป็นช่วงเย็นของวันอาทิตย์ที่ไม่ได้ไปอยู่ในห้างที่มีแอร์เย็นๆ เหมือนอย่างที่เคยทำ ท้องฟ้ายามเย็น ของวันนี้ช่างดูแตกต่างกว่ายามเย็นวันก่อนก่อน แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับของฟ้าช่างดูเข้มข้นแต่แอบแฝงไปด้วยความเหงาเสียเหลือเกิน
จริงอยู่ว่าแสงสุดท้ายของทุกเย็นอาจจะดูคล้ายกันแต่ก็ไม่เคยเหมือนกันสักวัน ความสวยงามนี้ก็แตกต่างกันไปตามบรรยากาศและฤดูกาล หากได้ลองให้เวลากับตัวเองสักนิด นิ่งหยุดอยู่ตรงนี้สักพัก ผมเชื่อแน่ว่าเราจะได้รับอะไรดีๆกลับมา อย่างน้อยที่สุดก็ความสุขจาก “ความสงบ” และอย่างมากที่สุดก็คือ “สติ” นั่นเองครับ
ผมไม่ค่อยเห็นคนในเมืองกรุงมายืนดูพระอาทิตย์ตกดินซะเท่าไร ทั้งที่เวลาและสถานที่ก็เอื้ออำนวย อาจจะเป็นเพราะเรามัวแต่ครุ่นคิด ใจจดใจจ่ออยู่กับโทรศัพท์มือถือ หรืออาจจะเป็นได้ที่รู้สึกว่าบอกกับเราว่าท้องฟ้ามันก็จะเหมือนๆ กันทุกวัน จนทำให้เราพลาดที่จะได้เห็นท้องฟ้าสวยงามในแบบของวันนี้
ตานกขมิ้นน้อยธรรมดา เพื่อนผมเค้าเคยบอกไว้ว่า ทุกคนนั้นมีเวลาเท่ากันคือ 24 ชั่วโอม ไม่ว่าเราจะอ้างด้วยเหตุผลใด ก็ได้ข้อสรุปเหมือนๆ กันว่า เราล้มเหลวเรื่องการจัดการเวลาของชีวิต
ไอสไตน์ เคยกล่าวเอาไว้ว่าแท้จริงแล้วเวลาไม่มีอยู่จริง เราได้กำหนดมันขึ้นมาเอง เราบอกว่าโลกนี้มีวินาที มีนาที มีชัวโมง มีวัน มีเดือน มีปี ภายใต้การหมุนรอบตัวเองของโลกและการที่โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์อีกทีนึง
แต่ไม่ว่าเวลาจะมีอยู่จริงหรือไม่ แต่สิ่งนึงที่เชื่อแน่ว่ามีอยู่อย่างแน่นอน นั่นก็คือ การเปลี่ยนแปลง ครับ
11 สิงหาคม 2564
พบว่ามีเพื่อน ๆหลายท่านที่ชื่นชอบภาพ ท้องฟ้ายามเย็น วันนี้เลยถือโอกาสเอาภาพเข้ามาเพิ่มไว้ให้นะครับ ความละเอียดของภาพอาจจะไม่ได้มากมายนัก แต่ก็น่าจะเอาไปใช้ประโยชน์กันได้ ภาพทุกภาพผมถ่ายเองครับ อย่างไรก็ขอสงวนลายน้ำที่มุมล่างขวามือไว้ด้วยนะครับผม อย่าลบออกไปเลย ขอบคุณครับ
โดย
Orange Smallfish