บทความดีๆ ของปี 2002 (การอ้างอิงเวลาในเนื้อหาบทความอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง ก็ต้องขออภัยครับ)
เจอกันในรอบ2แล้ว พึ่งพ้นวันสงกรานต์มาหมาดๆ เห็นพี่น้องเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีความสุขกันดีก็ดีใจซึ่งก็ทำให้นึกไปถึงเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องกัน คือเรื่องของ”ป่า” ถ้าป่าไม้เราร่อยหรอลงไป การเล่นน้ำของเราก็คงจะได้เล่นกันอย่างแห้งๆชอบกลช่วงนี้ก็มีเรื่องเกี่ยวกับป่าที่กำลังฮิตคือ
เรื่อง “กองทุนอนุรักษ์ป่าไม้เขตร้อน” ของประเทศมหาอำนาจชื่อ ” อุสา “ (ไม่อยากใช้ชื่อจริงเดี๋ยวจะโดนแบบประเทศอัฟกัน) ซึ่งจะทำการแปลงดอกเบี้ยจากเงินกู้ที่เขาให้กับประเทศกำลังพัฒนาต่างๆให้เป็นกองทุนเพื่อการอนุรักษ์ป่าแทน ไม่ต้องใช้เป็นเงินที่ว่าฮิตก็คือได้รับการต่อต้านจากหลายฝ่ายเนื่องจากเกรงจะใช้ช่องนี้เข้ามาครอบงำทรัพยากรป่าไม้ในบ้านเรา
ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีที่มีการต้านกัน เพราะเงินกู้และเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศบางอย่างก็มีเงื่อนไขประหลาดพิกล เช่น ต้องมีการจัดเก็บค่าน้ำกับประชาชนในการใช้แหล่งน้ำตามธรรมชาติไปให้แก่ใครก็ไม่รู้แต่ถ้ามองอีกแง่หนึ่ง ถ้าเราต่อต้านกองทุนนี้กันมากๆ จะเป็นการปล่อยให้คนผิดลอยนวล เพราะเงินกู้จากประเทศ”อุสา”ในอดีตนั้น นำไปสู่การทำลายทรัพยากร และเงินส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ไปถึงประชาชนอย่างแท้จริงดังนั้น เราควรเปิดช่องไว้ว่า ถ้าจะให้เราสนับสนุนกองทุนนี้ ประเทศอุสาต้องให้ความช่วยเหลือแบบ ให้เปล่า “คือ ยกหนี้ทั้งหมดเป็นเงินในการอนุรักษ์ป่าไม้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น คือ ไม่ต้องใช้หนี้แล้ว แต่ทำงานอนุรักษ์ป่าแทน และวิชาการรวมทั้งผู้เชี่ยวชาญก็ไม่ต้องนำเข้ามาเลย เพราะในบ้านเรามีหลายองค์กรที่ทำการอนุรักษ์และฟื้นฟูสภาพป่าอย่างได้ผล ไม่ต้องส่งคนมายุ่งยากกับเรา คอยดูแต่e-mail รายงานเท่านั้นก็พอ เออ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ค่อยน่าสนหน่อย
บรรพบุรุษของเรามีชื่อด้านศิลปะการต่อสู้ด้วย”ดาบ” พวกเรารุ่นลูกรุ่นหลานควรจะสืบทอด อย่างน้อยต้อง ” ชักดาบ ” เป็นสงกรานต์ที่ผ่านมานั้น ผมแห้งเหี่ยวอยู่ในกรุงเทพฯ มองไปบนตึกสูงใหญ่ต่างๆแล้ว เขามีการปลูกต้นไม้ไว้บนตึกก็ให้รู้สึกสงสารจังเลย ในอดีตกรุงเทพฯของเราเต็มไปด้วยพฤกษานานาพรรณ ก็โค่นทิ้งทำลายกันแล้วปีนี้เนี่ย เป็น”ปีแห่งการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ” โถ พึ่งตื่นตัวกัน น่าจะตื่นตัวมาเป็นหลายร้อยปีแล้วเพราะทรัพยากรเชิงนิเวศในบ้านเรานั้น มีมากมายจนเรียกได้ว่าเป็นมหาอำนาจเลยทีเดียว ถ้ารู้จักจัดการให้เหมาะสมตั้งแต่แรกๆ วิกฤติเศรษฐกิจเมื่อปี 40 คงทำอะไรเราไม่ได้หรอก แต่นี่ทำลายสิ่งที่เราได้เปรียบไปเกือบหมดและนำสิ่งที่เราไม่ถนัดเข้ามาแทน แล้วพึ่งมาตื่นตัวกัน แล้วจะมีอะไรเหลือให้เที่ยวล่ะเนี่ยพอแค่นี้ก่อนนะ เพราะยิ่งเขียนก็ยิ่งใกล้คุกเข้าไปทุกที
บทความโดย
Day Walker